ഒരു അതിസാഹസികമായ കഥ

കഥ തുടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പേ കാര്യം അങ്ങ് പറഞ്ഞേക്കാം. ഇത് ഇച്ചിരി കള്ളുകഥയാണ്. നിങ്ങൾ മദ്യം എന്ന സുന്ദര വസ്തുവിനെ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത മാന്യൻ ആണെങ്കിൽ ദയവുചെയ്ത്, ഇത് വായിക്കാതെ ഇടതു വശം ചേർന്നങ്ങു പൊക്കോണം. അല്ലാതെ എന്റെ തന്തക്കും തള്ളക്കും വിളിക്കാൻ വന്നേക്കല്ലെ.

ദാണ്ട്‌... ഞാൻ നേരിട്ട് വിവരം അങ്ങ് പറഞ്ഞേക്കാം. കഥ തുടങ്ങുന്നത് ബ്രോക്കർ മുക്കിൽ. തോടിനോട് ചേർന്ന് വൈറ്റിങ്ങ് ഷെഡിന്  പുറകിൽ ഇത്താക്കിന്റെ ചായക്കടയിൽ. തൊട്ടടുത്ത്‌ ഇസാക്കിന്റെ എതിരാളി പിള്ളച്ചേട്ടന്റെ  ചായക്കടയുണ്ട് ( ഈ രണ്ടു ചായക്കടയുടെയുടെയും ചരിത്രം സഹൃദയർ ഇപ്പോൾ ഈ എളിയവനോട്‌ ചോദിക്കരുത്. അത് വലിയ ഒരു കലാസൃഷ്ടി ആയി വൈകാതെ പുറത്തു വരുന്നതാണ്!). എന്നാൽ കഥയുടെ മർമ്മഭഗം നടകുന്നതാകട്ടെ ബ്രോക്കർമുക്ക് തോട്ടിൽ, വിഷ നഗത്താന്മാർ വലയം ചെയ്യുന്ന കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് കാട്ടിനുള്ളിൽ !

"തോമാച്ചോ ... ദേണ്ടെ .. കള്ള്ഷാപ്പെല്ലാം നിർത്തൻ പോകുന്നൂന്ന് .."

അലച്ചു വിളിച്ചുകൊണ്ട്, ഒരു കയ്യിൽ പത്രവും മറുകൈയ്യിൽ തനോടിക്കുന്ന സൈക്കിളിന്റെ ഹാൻ ഡിലും പിടിച്ചുകൊണ്ട് പത്രക്കാരൻ ഞാഞ്ഞൂൽ കുട്ടൻ ഇത്താക്കിന്റെ കടക്കുമുമ്പിൽ  കൊണ്ട് സഡൻ ബ്രേക്കിട്ടു.

ബ്രെക്കിട്ടതിനോപ്പം ഞാഞ്ഞൂൽ പത്രമെടുത്ത് കടയുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ ഇന്നാ പിടിച്ചോ എന്നാ രീതിയിൽ ഒരേറ് . ഇതുകേട്ട് തലേന്നത്തെ കെട്ടു വിട്ടു രാവിലെ   ക്വാട്ട അടിക്കാൻ റെഡി ആയിരിക്കുന്ന അൽമാരു ചെറഞ്ഞുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നോക്കി (അൽമാരുവിനെപ്പറ്റി കൂടുതൽ അറിയാൻ ആഗ്രഹമുള്ള സഹൃദയർ ഈയുള്ളവൻറെ  'ബ്രോക്കർ ജങ്ങ്ഷൻ കഥകൾ: മൂർഖൻ പാമ്പിനെ നോവിക്കരുത്' എന്ന ചരിത്ര ആഖ്യായിക വായിക്കാൻ അപേക്ഷ).

"പിന്നെ... ഇതവനാ ഷാപ്പ്‌ നിർത്തുന്നെ?? ... അതൊന്നു കാണണം..... അവന്റെ അമ്മെ കെട്ടിക്കാൻ..."

ഇത് കേട്ട് ഞാഞ്ഞൂൽ തല വെട്ടിച്ചു പറഞ്ഞു...

"ദാണ്ട്‌ നിങ്ങ എൻറെ  തോളേൽ കേറാൻ വരാതെ ദൈരം ഉണ്ടേൽ സർക്കാരിനു  തന്തക്കു വിളിക്ക്.... അവന്മാരാ കള്ളുഷാപ്പ് പൂട്ടുന്നെ.... അല്ല ഞാനല്ല "

സർക്കാരിനെ  തന്തക്കു വിളിക്കാനോ ? സർക്കാരിനു  തന്തയുണ്ടോ? സർക്കാരിന്  തള്ളയുണ്ടോ .... തള്ളയും തന്തയും ഇല്ലാതെ സർക്കാർ എങ്ങിനെ ഉണ്ടായി? ആ ചോദ്യം ഈയുള്ളവന്റെ  മനസ്സിൽ  തികട്ടി വന്നെങ്കിലും പുറത്തു  പറയാനൊക്കുമോ ? എന്നിട്ട് വേണം ദേശദ്രോഹം എൻറെ  മേൽ ചുമത്തി കയ്യാമം വച്ചു നടത്താൻ! അയ്യട മനമേ.. പൂതി അങ്ങ് മനസ്സിൽ  ഇരിക്കട്ടെ.

"സർക്കാർ  എന്നാ.. ഒണ്ടാക്കി എന്നാ?"  മീശ കുഞ്ഞുമോൻ  മീശ പിരിചോണ്ട്  ചോദിച്ചു.

" ദാണ്ടേ കിടക്കുന്നു...." ചായക്കടയുടെ അകത്തളത്തിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്ന ഇത്താക്ക് പത്രത്തിൽ വിരൽ  ചൂണ്ടി.

സംഭവം സത്യമാണ്. പത്രത്തിന്റെ തലക്കെട്ട് തഴെക്കിടന്നു മേളിലൊട്ട് പല്ലിളിച്ചു. 'ഒന്നാം തീയതി മുതൽ നാട്ടിൽ  എല്ലാ ചാരായ ഷാപ്പുകളും നിർത്താൻ പോകുന്നു'. ഒപ്പം മുഖ്യ മന്ത്രിയും ചാരായ മന്ത്രിയും വളിച്ച ഒരു ചിരിയും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന  ഒരു ചിത്രവും.

"ഒണ്ടാക്കിയത് തന്നെ ..... ഹും.... " ഉള്ളിലെ അരിശം മുഴുവൻ പുറത്തെടുക്കാതെ അൽമാരു ഒരാട്ടാട്ടി. എന്നിട്ട്. "ത്ഫൂ" എന്നൊരു തുപ്പും റോഡിലേക്ക് തുപ്പി.

ഇതുകേട്ട് മുഖം പ്രസന്നമായ ഒരേ ഒരാളെ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അത് മറ്റാരുമല്ല.  തൊട്ടടുത്ത പിള്ളച്ചേട്ടന്റെ  കടത്തിണ്ണയിൽ ബഞ്ചിന്റെ മേലെ കാലും കേറ്റിവച്ച് നിന്നിരുന്ന വാറ്റുകാരൻ അവറാൻ. പത്രത്തിലെ വാർത്ത  സത്യമാണെങ്കിൽ തനിക്ക് ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്ന കച്ചവട അഭിവൃത്തി ഓർത്ത്   അവറാൻ ഊറി ചിരിച്ചു. പിള്ളേച്ചന്റെ  ചായക്ക് അന്ന് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു സ്വാദ്  അവറാനു തോന്നുകയും ചെയ്തു.

"എടാ അവറാനെ ... നിനക്ക് കോളയല്ലോടാ ..." മീശയിൽ നിന്ന് പിടിവിടാതെ മീശകുഞ്ഞുമോൻ  വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

ഇത്രയും കേട്ടപ്പോൾ ആണ് ഈയുള്ളവന് പറയാൻ വന്ന കഥ ഓർമ്മ  വന്നത്. അപ്പൊ ഇതുവരെ പറഞ്ഞത് എന്ത് കുന്തമാ എന്ന് സഹൃദയർ എന്നോട് ചോദിച്ചേക്കല്ലേ . വാറ്റുകാരൻ  അവറാന്റെ   തിരുമോന്ത കണ്ടപ്പോൾ ഇമ്മിണി കാലം മുമ്പ് നടന്ന ഒരു അതിസാഹസമായ സംഭവം  ഓർമ്മ  വന്നു. അത് നിങ്ങളോട്  ഉണർത്തിക്കണം  എന്ന് എനിക്കൊരു വെളിപാടും ഉണ്ടായി.

അതെ അതാണ്‌ ഈ എളിയവൻ പറയാൻ പോകുന്നത്. എല്ലാരും ശ്വാസം അടക്കി പിടിച്ചോണം. അത്ഭുത പരതന്ത്രരായി കണ്ണും തള്ളി കുത്തിയിരുന്നു കേട്ടോണം. കയ്യോ കാലോ വിറക്കുന്നവർ അടുത്തുള്ള വല്ല തൂണിലോ  തുരുമ്പിലൊ  പിടിച്ചോണ്ട് നിന്നോണം. പിന്നെ പറഞ്ഞില്ല കേട്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു എൻറെ  നേരെ തുള്ളിക്കൊണ്ട്‌ വന്നെക്കല്ലെ .

ഒന്നൂടെ ഞാൻ ഊന്നി പറഞ്ഞേക്കാം.... കള്ളു കുടിയന്മാരുടെ കഥ ഇഷ്ടം ഇല്ലാത്ത ആശ്രീകരങ്ങൾ ഇവിടെ വച്ച് വായന നിർത്തി അങ്ങ് പോയെക്കണം.

അന്ന് ഇന്നത്തെപ്പോലെ സർക്കാർ ചാരായഷാപ്പോ .. പൊടി കലക്കിയ കള്ളോ, അനമയക്കിയോ... യേശുക്രിസ്തുവോ, ഷക്കീലയൊ, മണവാട്ടിയൊ ഒന്നും കിട്ടാത്തകാലം. മുക്കിനു മുക്കിനു എസ് .ടി.ഡി. ബൂത്തുകൾ പോലെ ബിവറേജസ് കോർപറേഷന്റെ ഷോപ്പുകളൊ, വിദേശ മദ്യഷപ്പുകളൊ ഇല്ല. നാട്ടുകാർക്ക് ഒന്ന് പൂസാകണം എന്നുണ്ടെങ്കിൽ അവറാന്റെ വാറ്റു തന്നെ ശരണം.

അവറാൻ വാറ്റുന്നതും  വിൽക്കുന്നതും നാട്ടിൽ പരസ്യമായ രഹസ്യമാണ്. സത്യത്തിൽ അത് അവറാന് പാരമ്പര്യമായി ചാർത്തി കിട്ടിയതും, ആരും ക്വസ്റ്റ്യൻ  ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തതും ആകുന്നു. അതുകൊണ്ടല്ലേ പോലീസ് ഏമാന്മാർ ഇടക്കിടെ അവറാനേ  പിടിച്ചുകൊണ്ടു പോയാലും പിറ്റേദിവസം തന്നെ  പുറത്ത് വിടുന്നത് ! (ചില അസൂയക്കാർ അവറാൻ പടി കൊടുക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് എന്ന് പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും).

അവറാൻ വാറ്റുകയോ  വിൽക്കുകയോ  ചെയ്യട്ടെ. ഈയുള്ളവനും , ഈയുള്ളവൻറെ  കൂട്ടുകാർക്കും  പുല്ലാണ്, പുല്ല്. ബൈ ദ  ബൈ, ഈയുള്ളവൻറെ  കൂട്ടുകാർ  എന്ന് പറയുമ്പോൾ അവർ ആരാണെന്ന് കൂടി പറഞ്ഞില്ലേൽ സത്യമായിട്ടും ഗീവറുഗീസ് പുണ്യവാളൻ  മുട്ടൻ  പാമ്പിനെ വിട്ടു ഈയുള്ളവനെ  കടിപ്പികും, സത്യം!  ശരി.. ഇന്നാ പിടിച്ചോ.

1. പൊണ്ണൻ ചാക്കോ (പേരിനു കാരണം അവൻറെ  തടി തന്നെ... വേറെ ഒന്നുമല്ല)
2. ബിച്ചൻ  (ബിജു എന്നാ പേര്.. എന്നാൽ ആരാന്നറിയില്ല പഹയനെ പണ്ടേ എല്ലാരും ഇങ്ങനാ വിളിക്കുന്നെ)
3. മത്തി (മാത്യു എന്നാ പേരെങ്കിലും, നമ്മക്ക്  അറിയാവുന്ന എന്തിൻറെയെങ്കിലും പെരാണേൽ വിളിക്കാൻ ഒരു സുഖം അല്ലെ, യേത്!)

ഈയുള്ളവൻറെ  കൂട്ടുകാർ  ഇനിയും ഉണ്ടെങ്കിലും ഇവിടെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ല. അവരാരും ഈ ഭീകര കഥയിൽ വരുന്നില്ല. പൂച്ചക്കു പൊന്നുരുക്കുന്നിടത്ത് എന്ത് കാര്യം?

ഓക്കെ, അവറാൻ വാറ്റുകയോ  വിക്കുകയോ ചെയ്യട്ടെ. നമ്മൾ പിള്ളാർക്ക്  ഇതിലെന്ത് കാര്യം? കാര്യം ഉണ്ട്. അതിപ്രകാരം ആകുന്നു.

അവറാൻ തൻറെ വാറ്റുചാരായം സൂക്ഷിക്കുന്നത് വെളുപ്പും, കറുപ്പും നിറത്തിലുള്ള വലിയ കന്നാസുകളിൽ ആണ്. അത് കണ്ടു പിടിച്ചത് വേറാരുമല്ല, സാക്ഷാൽ പൊണ്ണൻ ചാക്കോ! അവൻറെ  അപ്പൻ അന്തിക്ക് വാറ്റടിക്കാൻ പോകുന്നത് ഒരു ദിവസം ചാക്കോ കണ്ടു. അപ്പൻറെ  പുറകെ അവനും മണ്ടി മണ്ടി നടന്നു. മരുന്നടി ആശാൻറെ  വീടുനു  കുറെ താഴെ, ബ്രോക്കറു മുക്ക് തോടിൻറെ അകത്തു വലിയ പാമ്പിൻ പൊത്തുകൾ  ഉണ്ട്. ആ പൊത്തുകൾക്കുള്ളിൽ ആണ് അവറാൻ പല തരത്തിലുള്ള കന്നാസുകൾ കേറ്റി വക്കുന്നത്. പലതരത്തിൽ എന്ന് പറഞ്ഞാൻ എന്തോന്നാ എന്ന് ചോദിക്കുന്ന മഹാന്മാരുടെ അറിവിലേക്കായി അതും പറഞ്ഞേക്കാം. അവ താഴെ പറയുന്നത് പ്രകാരം ആകുന്നു.

1. മുന്തിരി ഇട്ടു വാറ്റിയത് .
2. അട്ടയെ ഇട്ടു വാറ്റിയതു 
3. അമോണിയ ഇട്ടു വാറ്റിയത് 
4. ബാറ്ററി ഇട്ടു വാറ്റിയത് 
5. സാദാ വാറ്റ് 

അടിക്കുന്നവന്റെ കപ്പാസിറ്റി അനുസരിച്ച് യഥേഷ്ടം സാധനം തിരഞ്ഞെടുക്കാം. അടിക്കാർ മരുന്നടി ആശാന്റെ വിടിനടുത്ത് മൂത്രമൊഴിക്കാൻ ഇരിക്കുന്ന പോലെ ഇരുന്നോണം. (അപ്പോൾ അനുവാചകർ ചോദിച്ചേക്കും ഈ മരുന്നടി ആശാൻ ചീത്ത ഒന്നും വിളിക്കില്ലേ എന്ന്. ഇല്ല, കാരണം ഉണ്ട്. ആശാൻ ചത്തു മോരിന്റെ പുളിയും പോയി. അല്ലേൽ ഈ കുടിയൻ മാരായ കുടിയന്മാരെല്ലാം മൂവന്തിക്കും, തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെയും പൊളിഞ്ഞു  വീഴാറായ മരുന്നടി ആശാൻറെ ഓലപ്പുരയുടെ പുറകിൽ  പോയി കുത്തിയിരിക്കുമോ?). ഒരേ ഒരു നിർബന്ധം മാത്രം. അവറാൻ സാധനം എടു ക്കാൻ  തോട്ടിനകത്ത് പോകുന്നതിനു മുമ്പ് ഇതു ബ്രാൻഡ്‌ എന്ന് പറഞ്ഞേക്കണം. അല്ലേൽ  അവറാൻ പുളിച്ച ഒരു നോട്ടവും എന്നിട്ട് ഒരു ഡയലോഗും പറഞ്ഞുകളയും.

"ഹാ കള്ളക്കഴുവേറി .... നക്ക് നേരത്തെ പറഞ്ഞൂടാരുന്നോ ..അവൻറെ  അമ്മെടങ്ങ്‌..."

അത് ഏതു ദൈവം തമ്പുരാൻ അന്നേലും  അവറാൻ അങ്ങ് പറയുമേ .

അങ്ങനെ അപ്പൻ വാറ്റടിക്കാൻ പോകുന്നത് നോക്കി മണ്ടി, മണ്ടി പാത്ത്, പാത്ത് പിന്നാലെ കൂടിയ പൊണ്ണൻ  ചാക്കോ, വാറ്റു കാരാൻ അവറാന്റെ  ഒളിസങ്കേതം കണ്ടു പിടിച്ച സന്തോഷത്തിൽ അറിയാതെ ഒന്ന് ചിരിച്ചുപോയി. കമ്യുണിസ്റ്റു  ചെടിയുടെ കാട്ടിനകത്ത് ഇരുന്നാണ് ചാക്കോ ചിരിച്ചതെങ്കിലും അതീവ ജാഗരൂഗനായിരുന്ന അവറാൻ ചാക്കോയെ കണ്ടു പിടിച്ചു. കണ്ടു പിടിച്ചു എന്നു  മാത്രമല്ല, അവൻറെ ചെവിക്കിട്ട് ഒരു നല്ല കിഴുക്കും വച്ചു കൊടുത്തു. കിഴുക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞാല അതാണ്‌ മോനെ കിഴുക്ക്‌ .... ചാക്കോയുടെ കണ്ണിൽ  നിന്ന് പൊന്നീച്ച പറന്നു. നിന്ന നിപ്പിൽ ചാക്കോ അങ്ങ് മുള്ളീം പോയി!!  നിക്കറിനു  പുറത്തേക്ക് വലത്തേ തുടയിലൂടെ ചാക്കോ പേടിച്ചു പെടുത്ത മൂത്രം പുറത്തേക്ക് ചാടി. ചെവിക്കു കിഴുക്കി അവറാൻ ചാക്കോയെ ഒറ്റ തള്ളും  എന്നിട്ട് ഒരലർച്ചയും .

"കള്ള കാഴുവേറിയുടെ  മോനെ... എന്തോ ഒണ്ടാക്കാൻ വന്നിരിക്കുവാടാ ? ഓടിക്കോണം.."

ഇത് കണ്ടു ചാക്കോയുടെ അപ്പനാകുന്ന കള്ളക്കഴു വേറി ... കണ്ണിളിച്ചു  നോക്കി. പിന്നെ കിഴുക്കു കൊണ്ട് പേടിച്ചു പെടുത്ത്‌ വീട്ടിലീക്ക് ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ചാക്കോയെ  ചാടി എണീറ്റ് അന്തരീക്ഷത്തിൽ അടിക്കുന്ന മാതിരി കൈവീശി പേടിപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് ഒരു അമറലും.

"എന്തോ കാണാൻ വന്നതാടാ മൈത്താണ്ടി ?? അങ്ങ് വീട്ടീ വരട്ടെ... കാണിച്ചു തരാം..."

ചാക്കോ ഓടിയ വഴിക്ക് വല്ല പുല്ലും കിളിക്കുമോ? അല്ല കിളിക്കുമോ? അഭ്യുദയകാംഷികൾ ഒന്ന് പറഞ്ഞാട്ടെ?

അന്ന് തുടങ്ങിയതാണ്‌ ചാക്കോക്ക് വാറ്റുകാരൻ അവറാൻ എന്ന പന്നനോട് ഉള്ള ദേഷ്യം. ദേഷ്യം എന്നു വച്ചാൽ പെരുവിരലിൽ നിന്നും അതങ്ങോട്ട് ഇരച്ചു കയറും. ചാക്കോ പറഞ്ഞു.

"അവറാൻ കള്ളതിരുമാലി ആണ്... ഒന്നാന്തരം കള്ളതിരുമാലി.."

ചക്കോക്ക് ഒരു പ്രശ്നം വന്നാൽ അത് നമ്മുടെ കൂടി പ്രശ്നം അല്ലേ? അത് പൊതുസമൂഹത്തിൻറെ പ്രശ്നം അല്ലെ? അങ്ങനെ അവറാനേ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കാൻ ഞങ്ങൾ നാലുപേരും ചേർന്ന്  ആലോചിച്ചു. ആലോചിക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ  അത് ഒരു ഒന്ന് ഒന്നര ആലോചന ആയിരുന്നു. ആ മീറ്റിങ്ങിനു ഞങ്ങൾ ഒരു സ്ഥലം കണ്ടു പിടിച്ചു. കല്ലട ഇറിഗേഷൻ  പ്രോജക്ട് എന്ന  മഹാസംഭവത്തിൻറെ  പണികഴിഞ്ഞു വരുന്ന അക്വാഡിറ്റിന്റെ  കീഴിൽ, ചക്കിപ്പൂച്ച പെറ്റു കിടന്നതിനടുത്ത്,  പൊന്തക്കാട്ടിനകത്തു വച്ച് (ഇനിയിപ്പോ കല്ലട ഇറിഗെഷൻ  പ്രൊജക്റ്റ് അഥവാ കെ. ഐ. പി. എന്താന്ന് അറിയാത്ത മാന്യന്മാർ വല്ല ഗൂഗിളിലോ, വിക്കിപീടിക തിണ്ണയിലൊ ചെന്ന് അങ്ങ് നോക്കിയെക്കണം, ഈ എളിയവന്  വേറെ പണിയുണ്ട്!!)

ആ മഹാസംഭവം ആയ മീറ്റിംഗ്  വലിയ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തു പിരിഞ്ഞു. പലപല അഭിപ്രായങ്ങൾ  വന്നെങ്കിലും അവസാനം എടുത്ത തീരുമാനം കടുത്തത്‌ ആയിരുന്നു. നടപ്പാക്കാൻ പ്രയാസം ഉള്ളതായിരുന്നു. പക്ഷെ ഈ ഇച്ച്ഛാശക്തി എന്നൊരു സാധനം ഉണ്ടല്ലോ... മാത്രമല്ല മലയാളം പഠിപ്പിക്കുന്ന ഗോപിസാറ് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് എന്താ? 'ഐക്യമത്യം  മഹാബലം...ഒരുമ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഉലക്കയുടെ മേലെ വേണേലും കിടക്കാം '

അങ്ങോട്ട്‌ നടപ്പാക്കുക തന്നെ. ഹല്ലാ പിന്നെ...!

പ്ലാനിംഗ്. അതി നിഗൂഡമായ പ്ലാനിംഗ്. അവസാനം മത്തി ഒരു ദിവസം പറഞ്ഞു. ബിച്ചൻ  ഒരു സമയവും പറഞ്ഞു.

വരുന്ന വെള്ളിയാഴ്ച.  നാട്ടപാതിരാ! എല്ലാവരും അവരവരുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും കൃത്യം രാത്രി പന്ത്രണ്ടു മണിക്ക് ഇറങ്ങുക. ഇറങ്ങുമ്പോൾ  പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കണം. ഒരു ഉറുമ്പ്‌ പോലും അറിയരുത്. ഒരു തരത്തിലുള്ള ശബ്ദവും പുറപ്പെടുവിക്കരുത് , ജാഗ്രതൈ! എല്ലാവരും നേരെ മരുന്നടി ആശാന്റെ വീടുനു പുറകിൽ  എത്തുക. ഒന്നുകൂടി പറഞ്ഞേക്കാം. സൂക്ഷ്മത.... ജാഗ്രത... പിന്നെ പറഞ്ഞില്ലാ, കേട്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞേക്കരുത്.

വെള്ളിയാഴ്ച. പന്ത്രണ്ടു മണി. കുറ്റാകുറ്റിരുട്ട് .  ബ്രോക്കർ ജങ്ങ്ഷനിലെങ്ങും നിശബ്ധത. സെന്റ്‌ജൂഡ് പള്ളിയുടെ മേൽക്കൂരയിലെ പ്രാവുകൾ പോലും കുറുകൽ  നിർത്തി . പ്രേതവും, ഭൂതവും ഇറങ്ങുന്ന ദിവസമാ വെള്ളിയാഴ്ച. അതും,  നാട്ടപാതിരാ. പ്രാവുകൾക്ക്  ആയാലും ജീവനിൽ പേടി ഇല്ലേ? ചീവീടുകളുടെ കരച്ചിൽ മാത്രം ബാക്കി. ശവക്കോട്ടയിലെ നിശബ്ദതയിൽ  അങ്ങുമിങ്ങും ഉയർന്നു നിൽകുന്ന കുരിശുകൾക്കിടയിൽ കൂടി എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും പ്രേതങ്ങൾ ഇറങ്ങിവരാം!!

നാല് പേർ, നാല് വീടുകളിൽ നിന്ന് കഠോര, കഠോരമായ ആ രാത്രിയിൽ പുറത്തിറങ്ങി. ഞാൻ പേടിച്ചില്ല. പൊണ്ണൻ  ചാക്കോ പേടിച്ചില്ല. ബിച്ചനും മത്തിയും പേടിച്ചില്ല. ഒന്നാമത്തെ ദൌത്യം കറക്ട്!

പതിനഞ്ചു മിനിട്ടിനുള്ളിൽ എല്ലാവരും മരുന്നുകാരൻ അശാന്റെ  കൂരയ്ക്കു പുറകിൽ  എത്തി. രണ്ടാമത്തെ ദൗത്യവും പഷ്ട്!

ഇനി ആണ് അതിസാഹസികമായ മൂന്നാം ദൌത്യം. അതിന് ഇച്ചിരി ചങ്കൂറ്റം തന്നെ വേണം, സത്യമായിട്ടും. തോട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങണം. നീരൊഴുക്ക്  തോട്ടിൽ കുറവാണ്. എന്നാലും സൂക്ഷിക്കണം. വെള്ളത്തിൽ കൂടി നടക്കുമ്പോൾ ഒച്ച ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. വട്ടാനും, വരാലും, പരൽമീനും, മുഷിയും ഒക്കെ കാലേൽ കേറി കടിക്കുകയോ കൊത്തുകയോ, ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യും. തോട്ടിലെ പൊത്തുകളിൽ  ഒരുത്തനെയും പേടിയില്ലാതെ വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞു നടക്കുന്ന പാമ്പുകൾ ഉണ്ടാകാം. തോടിനു അലങ്കാരമായി ഒരു പണിയും ഇല്ലാതെ തേരാ, പാരാ നടക്കുന്ന പുളവന്മാൻ . അവന്മാർ  കടിച്ചാലും അത്താഴം മുടങ്ങും എന്നാ പ്രമാണം (എന്തായാലും അത്താഴം കഴിച്ചതു കാര്യമായി!). നാലുപേരും പരമാവധി ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ തോട്ടിലേക്ക് ഊർന്നിറങ്ങി . എൻറെ  നിക്കറിന്റെ ചന്തിക്ക് എവിടെയോ ചെളി പറ്റി (സാരമില്ല). ഇനി മെല്ലെ, മെല്ലെ വാറ്റുകാരൻ  അവറാൻ ചാരായം വച്ചിരിക്കുന്ന കന്നാസുകളുടെ അടുത്തേക്ക് കുനിഞ്ഞു, കുനിഞ്ഞു പദയാത്ര. പക്ഷെ മനധൈര്യം കൈവിടരുത്. എന്തെന്നാൽ ഏതു നിമിഷവും കൊത്താൻ റെഡിയായി ഇരിക്കുന്ന മൂർഖൻ പാമ്പുകളുടെ ആവാസ കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് ആണ് അടിവച്ച്, അടിവച്ച് നീങ്ങേണ്ടത്!

ബലേഭേഷ്! അതീവ സാഹസം നിറഞ്ഞ മൂന്നാം ദൗത്യവും സക്സസ്. റോക്കറ്റ് വിടുമ്പോൾ ഐ.എസ്.ആർ. ഒ ക്കാർക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന ആകാംഷയെക്കാൾ  എൻറെ അഭ്യുദയ കാംഷികൾക്ക് ഉണ്ടാകും എന്ന് എനിക്കറിയാം. അനുവാചകർ ശ്വാസം അടക്കി പിടിച്ചിരുന്നു കൊള്ളണം എന്ന  മുന്നറിയിപ്പ് തന്നുകൊണ്ട് അടുത്ത ദൗത്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം.

നാലാമത്തെ ദൌത്യം ആണ് ദൌത്യം! മനധൈര്യം എന്ന  സാധനം കടുപ്പിച്ചു പിടിച്ചു വേണം അത് ചെയ്യാൻ. പാമ്പിൻ പൊത്തുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന ഓരോ കന്നാസും പുറത്തെടുക്കണം. ആകാശത്ത് നല്ല നിലാവുണ്ട്. എന്നാലും തോട്ടിനുള്ളിലെ കാടും പടലും, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ചെടികൾക്കുമിടയിൽ വെളിച്ചം കഷ്ടിയാണ്‌. പക്ഷെ പൊണ്ണൻ  ചക്കോക്ക് നല്ല തിട്ടമാ. അവൻ ഒന്നൊന്നായി അതീവ സാഹസികമായി കന്നാസുകൾ പുറത്തെടുത്തു! തോട്ടിൽ വെള്ളം കുറഞ്ഞ സ്ഥലത്തേക്ക് ഞങ്ങൾ കന്നാസു എടുത്തു വച്ചു. മൊത്തം നാലു  കന്നാസുകൾ. മത്തി കന്നസിന്റെ അടപ്പ് തുറന്നു. എൻറെ  പുണ്ണ്യാളച്ചാ! എന്തൊരു നാറ്റം... !! ഇതാണോ ഈ തന്തമാര്  അണ്ണാക്കിലേക്ക്  ദിവ്യ ഔഷധം പോലെ വലിച്ചു കേറ്റുന്നത്‌ ??!!

ഓരോരുത്തരുടെ കയ്യിലും ഓരോ കന്നാസ്. എല്ലാവരും ഒരുപോലെ കന്നാസിലെ  അമൃത് പകുതിയോളം തോട്ടിലെ വെള്ളത്തിൽ ഒഴിച്ചു കളഞ്ഞു! എന്നിട്ട് കന്നാസ്  നേരെ നിറുത്തി.  നാലുപേരും അവരവരുടെ നിക്കറിന്റെ ബട്ടണ്‍ അഴിച്ചു.

നിക്കറിന്റെ ബട്ടണ്‍ അഴിക്കുന്നത്  എന്തിനാണെന്നയിരിക്കും നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം. ദാണ്ടേ, തോക്കിൽ കേറി വെടിവെക്കല്ലേ .... സമാധാനപ്പെട്, പറഞ്ഞു തരാം. അതാണ് അഞ്ചാമത്തെ ദൌത്യം! ദൈവം തമ്പുരാൻ ബ്രോക്കറു മുക്കിലെ എല്ലാ ആമ്പിള്ളർക്കും നിക്കറിനകത്ത് കിടക്കുന്ന ഈ സാധനം തന്നിരിക്കുന്നത് എന്തിനാ? പെടുക്കാൻ തോന്നുമ്പോൾ  പറമ്പിലോട്ടു ചാടി ഇറങ്ങി ഞെളിഞ്ഞു നിന്ന് ഒരു കൈകൊണ്ടു സപ്പോർട്ട് ഒക്കെ കൊടുത്ത് അങ്ങ്  മൂത്രിക്കാൻ! അല്ല പിന്നെ!

ശരി. അഞ്ചാമത്തെ ദൌത്യം കിറുകൃത്യമായി നാലുപേരും അവരവർക്ക്  തന്നിരിക്കുന്ന കന്നാസിനകത്തേക്ക് മൂത്രം ഒഴിക്കണം! ഒരു തുള്ളി പുറത്തേക്ക് പോകാൻ പാടില്ല. മുൻപ് പ്ലാൻ ചെയ്ത പ്രകാരം വൈകുന്നേരം മുതൽ പെടുത്തു കളയാതെ സ്റ്റോക്ക് ചെയ്ത്  പിടിച്ചു നിർത്തിയിരുന്ന മൂത്രം നാല് കന്നാസുകളിലേക്ക് പ്രവഹിക്കാൻ തുടങ്ങി. വലിയ ഒരു മഴപെയ്തു ഭാരം ഒഴിഞ്ഞപോലെ ഈയുള്ളവന്  തോന്നിയതിൽ അത്ഭുതപ്പെടാനു ണ്ടോ? അങ്ങനെ അഞ്ചാമത്തെ ദൗത്യവും സക്സസ്!!

"അവൻറെ  ഒരു കള്ളക്കഴുവേറി വിളി.... ഇന്നാ ... ഇനി എല്ലാവനും പെടുമൂത്രം കുടിച്ചാ മതി... കള്ളിന്റൂടെ .."  ചാക്കോ ഒച്ച അടക്കി ദേഷ്യം തീർത്തു . ആ പറഞ്ഞത് ന്യായം!

ഇനി ഒന്നുമില്ല. ഇത്രയം പെട്ടന്ന് മൂർഖൻ പാമ്പിന്റെ കടിയേക്കാതെ കന്നാസ് തിരികെ വച്ചു രക്ഷപെടുക! ഒരു കുഞ്ഞിനും സംശയം വരരുത്. എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു. കന്നാസു തിരികെ വച്ചതും, ചളുക്കോ, പിളുക്കൊ, ചളുക്കൊ, പിളുക്കൊ എന്ന്  വെള്ളത്തിൽ ചവിട്ടി ഒച്ചയുണ്ടാക്കി മത്തി നടക്കാൻ തുടങ്ങി.

"സബ്ദം ഒൻഡാക്കതെഡാ പുല്ലേ.."

അഞ്ചു മിനിട്ടിനകം ഞങ്ങൾ റോഡിൽ കേറി... എന്നിട്ട് എന്ത് സംഭവിച്ചു? എന്ത് സംഭവിക്കാൻ.. അവനവന്റെ വീടുകളിലേക്ക് വച്ചങ്ങു പിടിച്ചു!

പിറ്റേ ദിവസം ബ്രോക്കറു മുക്കിനെ കുടിയന്മാർ എല്ലാം കുടിച്ചത് ഞങ്ങളുടെ മൂത്രം ലയിച്ച ചാരായം ആയിരുന്നു. മൂത്രച്ചാരായം !

മാന്യമഹാ ജനങ്ങൾ ഒരു കാര്യം ഓർത്തോണം. ഞാനീകാര്യം വേണമെന്ന് വച്ചു പറഞ്ഞതല്ല. ഈ പത്രത്തിലെ കൊച്ചുവെളുപ്പൻ കാലത്ത് കണ്ട വാർത്തയാണ് എന്നെ ക്കൊണ്ട് ഈ പാതകം പറയിപ്പിച്ചത്.  വർഷങ്ങളോളം ഞങ്ങൾ നാലുപേർക്കല്ലതെ ഈ ഭൂമി മലയാളത്തിൽ  ഒരുത്തനും അറിയാത്ത  പരമ രഹസ്യം!! അല്ലാതെ മനപ്പൂർവ്വം  ഒന്നുമല്ല.

അല്ല ഇനിയും ഇതുകേട്ട് അത്രക്കങ്ങ്‌  സോക്കെടാന്നേൽ...  കൊണ്ട് കേസുകോട്... അല്ല പിന്നെ!!

ഇത്താക്ക് പത്രം നിവർത്തി , ഭൂതക്കണ്ണാടി വച്ച് പത്രം വായിക്കാൻ തുടങ്ങി....

"കേരളത്തിൽ സമ്പൂർണ്ണ ... മദ്യ നിരോധനം.....മദ്യ വിമുക്ത കേരളം സ്വപ്നം എന്ന് മുഖ്യമന്തി...."

ഇത് കേട്ടിട്ട് അൽമാരു  ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ചു ... അതൊരു ചോദ്യം തന്നെ ആയിരുന്നു താനും...

"അല്ല ഇത്താക്കേ .... ഇപ്പൊ ഇതവനാ ഈ മുഖ്യമന്തി?  ഇതിയാൻ കമ്യൂണിസ്റ്റൊ അതോ കാണ്‍ഗ്രസ്സൊ? "

Devil's Visit

Have you ever been visited by the Devil?

Funny question, isn’t it? But Devil visited me, that also in Facebook and he had chat with me as well! Now, how is it?

It was a Sunday night. Temperature and humidity is in peak at outside. Unlike Fridays, Devils are visiting us any day, at any time!

That day, I reached room very tired from the arena of work. I Switched on my computer and while going through ‘Likes’ and ‘comments’, I got a red square friend request in Facebook. As usual, before accepting, I peeped into the details of that Friend. Even though he is a stranger, his childish photo looks charming and innocent.  After checking his profile and friends list, I was much satisfied, because most of his friends are my parish members at Mumbai.

Without any further hesitation, I accepted his request.

Few minutes passed. A ping of Facebook Messenger on my mobile deviate my attention.  It is him, my new Friend. I stared on mobile and I got a surprise message from him “who are you?”

What happened to him? Did he send that friend request without checking my profile? Strange. Then I replied “You send the request and asking me?” I just smiled and typed one more lines to him “OK… I reveal,  am brother of Abraham, your Church Secretary”

“Oh… you are uncle or Jackson Abraham” he expressed his curiosity “Yes of course..”  I replied. Then I passed through a speedy question and answer session.

“Are you staying in Dubai?” (he asked)

“Yes of course”

“Where is your family?”

“In India… I sent them back”

“So you are alone in Dubai”

“Yes Roshan” (no doubt, that is his name)

Then he sent me some symbols of smile, laugh and curiosity. But my curiosity has been vanished swiftly from his next question?

“What you are wearing now?”

“What you mean?”

“What you are wearing?” It kept me silent for minutes. Yes, it’s not a spelling mistake, he asked it twice. Why he is asking such a question? His intention is …………..?? Then I asked him another question.

“Wear???  What you want to wear??”

“Nothing !!” (fast reply)

Hmm. Now my doubt is clear. I got his intention. 17 years old plus two student is trying to take me to another world which I vehemently hate. Along with the ticking of my heart, blood circulations in my veins are amplified.

In my room, in this loneliness, I badly felt the presence of Devil in the form of a teenager. Its looks like the Temptation from Satan in desert? *

“What is your hobby?” (his message pinged again)

“Music” (My reply was only partial) Then I asked him another question

“What about you?”

“I like to have fun with men !”

Fun? First time in my life, yes, first time of course the word  f u n brought some kind of deprecation in my mind.

“What kind of fun?” (Sure, he will feel I am a fool who cannot understand the meaning of fun)

“Any type of FUN!”

Now the fun is in capital letter. I can feel that my face muscles are shrinking and heart is boosting the circulation of blood.

Really I felt bad and want to desert my chatting session with a Devil, but I asked.

“My friend, do you know the age difference between you and me?” Then I stared on laptop screen for his response. Silence…. Few minute silence. I asked again.

“Do you have any brother or sister? And what is the age of your father?” Well, now he responded.

“Sorry… I am just kidding !!”  

“Roshan, you have to reply to my question first OK?”

“Yes, I have elder brother ….. I am just joking, you taken it serious !”

He is not answered me properly and thinking it is my mistake to misunderstood a genuine person! The angle of conversation is turning around! And he typed some more words.

“Sorry…. I am just kidding.. don’t take it  serious…. getting sleep.. bye” I got angry and annoyed to myself but controlled. Now I don’t know how to respond him, but I replied.

“My son, if you ask this question to your elder brother or father and later telling them ‘I am just kidding’, what should be their response?”

Utter silence. No reply. Again I typed.

“You have some serious problem my friend. You are just in +1 and somebody manipulated your mind totally. Do you know, you are in the hands of Devil? If you continue, you would be in a serious trouble, not later … very soon”

Silence….. No response at all.

“Please change your mind. Talk your problem with your parents or somebody responsible in your home. You need counseling…. otherwise Devil will defeat and manipulate you totally”

Again silence…. no response. But still he is active in Facebook. I don’t know what he is feeling now. May be shouting in mind, or blaming himself for the moment he started chatting with me.

I checked his profile once more. He is only 17 years. Lot of photos he posted in his Facebook.  Sitting with parents, standing with elder sister, participating at school programme, but I didn’t find any photos of his elder brother!

I closed my eyes few minutes. I need some water.

When water passing from throat to stomach, my heart is vibrating with pathetic shock. It is really Devil?

In few seconds, I gone back to the ages I passed, from childhood to adolescence. I never got such a shocking session with anybody. Never ever a person asked such nasty things in my entire life!

What happened to our youth? Lack of education? Money? Facilities? Food? No, nothing.  They are not deficit any such thing.  Parents are eager to materialize most of their ambition and dreaming big up to the sky about the future of their child. Who is manipulating our youth? Parents? Society? Friends? Verdict of courts? Genetic or hormonal stuff? Where they de-railing and collapsing?

How he dare to ask such things to a person directly, just after few clicks of friendship? Strange!

Chatting window is not ticking.  Silence, but he is still active.  Most of his friends in Facebook are my friend as well.  My mind s vibrating with anger.  I cannot accept any Lesbian, Gay-Bisexual, and Transgender (LGBT) Theory.  It is vulgar to the mind and taboo to the society.  It is against the law of nature and the law of creation.

How to save Roshan from the hands of Devil?  This is the question arose in my mind that moment.  Whether I have to inform this to his father or our parish priest?  His teachers or relatives?  Yes, all are active in Facebook.

We are discussing lot about the impact of social media and networks which spoiling our society.  The reckless usage of facilities damaging the family rhythm as well.  Plenty of Sermon of the Mount**, but no action, reaction or execution.  Lot of useful energies is wasting in front of computer and an addicted generation is growing in front of us. Bookshops and libraries are closing one by one and smart phones and tablet business is in rush.  We heard ‘an apple a day will keep the doctor away’.  But now, our generation is learning Apple (iPhone) and Blackberry will keep our relations away.  Kitkat, Jellybean, ice-cream Sandwich, Gingerbread, Froyo (Andorid Operating Systems); all edible stuffs are in our finger tips to control us.

One question haunting me now.  How to release Roshan from the hands of Devil? How and when? May be this rescue operation is like climbing a mountain and I don’t know whether I will succeed or not.  But sure, something is better than nothing.

Without any hesitation I blocked Roshan in Facbebook.

Naturally, I am blessed with Goddess of sleep at night.  But that Sunday, in my bed, She is reluctant to come and embrace me.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Note:

This is a true story.  Only names have been changed. Thanks to my friends who expressed curiosity after watching my status in FB.

* The Temptation of Christ: After 40 day-night fasting, Satan appeared in front of Jesus and tempted him.  Jesus refused each temptation and later Satan departed and angles come to nourish Jesus (New Testament-Gospel of Mathew, Mark & Luke)

** Sermon of the Mount:  Moral teaching of Jesus referred in Mathew Ch. 5,6 & 7

സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നു വന്ന കാ‍ന്താരി

സീൻ ഒന്ന് 
ആൻ  ഫ്രാങ്കിന്റെ  'ദി  ഡയറി  ഓഫ് യങ്ങ് ഗേൾ' എന്ന പ്രശസ്ത ബുക്കിൽ, ഭയത്തിന്റെയും, വെറുപ്പിന്റെയും, അസഹിഷ്ണുതയുടെയും നടുക്ക് ഒളിവിൽ താമസിക്കുമ്പോൾ ആനിനെ ചിരിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി മി. വാൻ ഡാൻ പറയുന്ന  ഒരു തമാശ ഉണ്ട്.

ഒരു കൊച്ചു കുട്ടി തൻറെ അമ്മയോട് ചോദിക്കുന്നു താൻ എങ്ങനെയാണ്  ഉണ്ടായത്  എന്ന്. അമ്മ പറയും, നിന്നെ ദൈവം ഞങ്ങൾക്ക് തന്നതാണ് എന്ന്.  അപ്പോൾ അമ്മയും അപ്പനും ഉണ്ടായതോ? അതും ദൈവം ദാനം തന്നതാണ് എന്ന് മറുപടി കിട്ടും. അപ്പോൾ വല്ല്യപ്പനും വല്യമ്മയും ഉണ്ടായതോ? അതിനും ഇതേ മറുപടി കിട്ടും. ഇത് കേട്ടിട്ട് കുട്ടി തൻറെ കിടക്കയിൽ പോയി ഇരുന്ന് ആലോചിക്കും. എന്നിട്ട് സ്വന്തമായി പറയും "അപ്പോൾ ഈ കുടുംബത്തിൽ ആരും ശാരീരികമായി ബന്ധപ്പെടൽ ഒന്നും ഇല്ലേ??!!"

പതിനാലുവയസ്സായ ആൻ അതു തൻറെ ഡയറി 'കിറ്റി' യോട് പറയുമ്പോൾ വായനക്കാരൻ അറിയാതെ ചിരിക്കുന്നതോടൊപ്പം  ചിന്തിച്ചും പോകും.

കുട്ടികളോട്  ഇതേ ഉത്തരം പറയുന്നുവർ ആണ് നമ്മളും. അതിനു പല കാരണങ്ങൾ കാണും. കുട്ടികൾ അതറിയാൻ പാകമായില്ലെന്നും, പ്രായമാകുമ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലാക്കിക്കോളും എന്നുമുള്ള ചിന്ത ആകാം. എങ്കിലും മുട്ടയിൽ നിന്ന് വിരിയുന്നതിനു മുമ്പേ ഇത്തരം 'വിളച്ചിൽ' പറയുന്ന  കുട്ടികൾ ഇന്നും നമ്മുടെ മുന്നിൽ തുള്ളിക്കളിച്ചു നടക്കുന്നു.

ഒരിക്കൽ എൻറെ കുട്ടിയും ഇതുപോലൊന്ന് അവളുടെ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു. "അമ്മേ ഞാൻ എങ്ങിനാ ഉണ്ടായത്" അതിന് അമ്മ തൻറെ അമ്മ തന്നോട് പണ്ട് പറഞ്ഞ, തലമുറകൾ തലമുറകൾ കൈമാറിയ ആ ഉത്തരം തന്നെ പറഞ്ഞു.

"ഞങ്ങൾ ദൈവത്തോട്   പ്രാർഥിച്ചപ്പോൾ  ദൈവം മോളെ തന്നതാ.."

"ആണോ?.... "

""സത്യം..."

ഈ ദൈവം ആളു കൊള്ളാലോ എന്ന് കുഞ്ഞിമനസ്സ് ചിലപ്പോൾ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും. അങ്ങനെ അവൾ ചിന്തിച്ചെങ്കിൽ "കൊച്ചു കുട്ടികൾ കുറ്റം ചെയ്‌താൽ .. കോലുമുട്ടായി ഡായ് ..ഡായ്" എന്ന് ഇന്നച്ചൻ  തൂവൽസ്പർശം  എന്ന സിനിമയിൽ പറഞ്ഞപോലെ പറയണ്ടിയും വരും...

ചോദ്യം ചോദിച്ചു. ഉത്തരവും കൊടുത്തു.  വർഷം  കഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ അത് വേറൊരു വലിയ തമാശക്ക് വഴി ഒരുക്കും എന്ന് ഞാനോ അവളുടെ അമ്മയോ ഒരിക്കലും ചിന്തിച്ചില്ല.

സീൻ രണ്ട് 
നമ്മുടെ സ്കൂളിലെ സി.ബി.എസ്.ഇ  സിലബസ്സിന്റെ കഷ്ടപ്പാട് പിള്ളേരെ പഠിപ്പിക്കുന്ന അമ്മമാർക്ക് നന്നായി അറിയാം. ആഴ്ചയിലും മാസത്തിലും മാറി, മാറി ക്ലാസ് ടെസ്റ്റ്‌, ആ ടെസ്റ്റ്‌.. ഈ ടെസ്റ്റ്‌, എന്നുവേണ്ട  രാവിലെ അന്യഗ്രഹത്തിലേക്ക് പോകുംപോലെ  'തോളത്തു ഘനം തൂങ്ങും .. തണ്ടും പേറി, വണ്ടിക്കാളകളെ പ്പോലെ ' (ആരും അറിയണ്ട.. പണ്ട് സ്കൂളിൽ പോകാനെന്ന മട്ടിൽ മാങ്ങയും തേങ്ങയും ഒക്കെ പറിച്ചു നടന്നപ്പോൾ പാഠപുസ്തകത്തിൽ നിന്ന് എവിടുന്നോ പഠിച്ചതാ!!) നടന്നു നീങ്ങുന്ന 'ന്യൂ ജനറേഷൻ ഇഗ്ലീഷ് മീഡിയം'  സ്കൂളിലെ കുട്ടികളെ കാണുമ്പോൾ നെഞ്ചത്ത് കേറി ആരോ പൊങ്കാല ഇട്ട മാതിരി പഴയ തലമുറ ഒന്ന് നിന്ന് പോകും.

പിന്നെ വൈകുന്നേരം തിരികെ വന്നാലോ? ദൈവമേ.. ഈ കൊണ്ടുപോകുന്ന ബുക്കിനകത്തെല്ലാം ഹോം വർക്കൂം എഴുതി കൊടുത്തിങ്ങു വിടും! ഈ സ്കൂൾസാറന്മാർക്ക്‌  ഇതേ ഉള്ളോ പണി? അതും ഈ സാറമ്മാരുടെ  അപ്പന്മാർക്കു പോലും ചെയ്യാൻ പറ്റാത്ത അത്ര ഹോംവർക്ക്!! (തന്തക്കു വിളിക്കുവാന്നു ദയവായി തെറ്റിധരിക്കരുതേ... ആവേശം മൂത്ത് അങ്ങ് പറഞ്ഞു പോയതാ..). അല്ലേലും ഈ വധ്യാന്മാർക്ക് പണ്ടുതൊട്ടേ ഉള്ള ശീലമാ  എളുപ്പമുള്ളതു ക്ലാസിൽ കാണിച്ചിട്ട് പ്രയാസമുള്ളത് ഹോംവർക്ക് ആയി കൊടുത്തു വിടുന്നത്. ഒന്നും ഒന്നും രണ്ട് എന്ന് ക്ലാസിൽ എഴുതി കാണിച്ചിട്ട് ഗുണനവും, ഹരണവും ഒക്കെ വീട്ടിൽ വച്ചു ചെയ്യാൻ കൊടുത്തുവിടുക! സ്കൂളിൻറെ 'നിലവാരവും' സാറന്മാരുടെ 'നിലവാരവും' അനുസരിച്ചു  ഇതിൻറെ തോത് ഏറിയും കുറഞ്ഞും ഇരിക്കും എന്നുമാത്രം. ഇനി അഥവാ നമ്മൾ എങ്ങാനം ചോദിച്ചുപോയാൽ "ചുമ്മാതല്ല... കാശുവങ്ങിയിട്ടല്ലേ " എന്നങ്ങാനം പറഞ്ഞുപോയാലോ ?

കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഹോംവർക്ക് ഒക്കെ ചെയ്ത് വയലിൽ കിളക്കാൻ പോയിട്ട് വന്നു ഇരിക്കുന്ന പോലെ ഇരുന്നുകൊണ്ട് എഴുവയസ്സായ കൊച്ച് ഒരു ചോദ്യം തള്ളയോട് ചോദിച്ചു.

"അമ്മേ .... എന്നെ ദൈവം തന്നതാണ് എന്നല്ലേ അമ്മ ഇന്നാൾ  പറഞ്ഞെ?"

'അതേ ...." അമ്മ മറുപടി പറഞ്ഞു.

"അപ്പോൾ ഞാൻ ജനിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് എവിടെ ആയിരുന്നു? ദൈവത്തിൻറെ അടുത്തായിരുന്നോ ?"

"ഹും.... എന്താ "

"ദൈവത്തിൻറെ അടുത്തെന്ന് വച്ചാൽ എവിടാ അമ്മേ? സ്വർഗത്തിലോ?"

"അതെ... കൊച്ചുപിള്ളാർ പാവങ്ങൾ അല്ലെ... അപ്പോൾ അവർ തീർച്ചയായും സ്വർഗ്ഗത്തിൽ തന്നെ ദൈവത്തിൻറെ അടുത്തായിരിക്കും..." കൊച്ചിന്റെ  താടിക്ക്  സ്നേഹപുരസ്കരം  ഒന്ന് തലോടി അമ്മ മറുപടി പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു 'പണ്ട് പറഞ്ഞത് പെണ്ണ് ഇതുവരെ മറന്നിട്ടില്ല'

"അപ്പോ അമ്മേ... എന്നാ ദൈവം എന്നെ സമ്മാനമായി തന്നെ"

"നിൻറെ പപ്പയുടേയും അമ്മയുടെയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട്.."

"ഹും.... അപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി...? അതും പറഞ്ഞു അവൾ മുഖം കറുപ്പിച്ചു. മുഖം കറുപ്പിക്കുക  മാത്രമല്ല കെറുവിച്ച് മാറിയിരുന്നു.

ഒരു നിമിഷത്തെ നിശബ്ധത. അമ്മ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.

"എന്താണെടീ നിനക്ക് മനസ്സിലായെ?"

"ഹും.. ഞാൻ അവിടെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ ദൈവത്തിൻറെ അടുത്ത് മനസ്സമാധാനത്തോടെ കഴിയുകയായിരുന്നു..... ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ലാതെ...."

അവൾ ഒന്ന് നിർത്തി. "നിങ്ങൾ പപ്പയും അമ്മയും കൂടി ചേർന്നാ ഈ പ്രശ്നം മൊത്തം ഉണ്ടാക്കിയത്.......അവിടെ മനസ്സമാധാനത്തോടെ കഴിഞ്ഞിരുന്ന എന്നെ രണ്ടുപേരും കൂടി ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവന്നു......എന്നിട്ട് ഈ ഹോംവർക്ക് ഒക്കെ തലയിൽ  ഇട്ട് എന്നെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കുവാ..."

കറുത്തിരുണ്ട ആ മുഖത്തിൽ നിന്നും ദേഷ്യം വിട്ടകലുന്നില്ല. അമ്മ മകളെ ഒന്ന് നോക്കി.... അവൾക്കു ചിരി വന്നു..

"ചിരിച്ചോ..... ചിരിച്ചോ.... ഇപ്പൊ സമാധാനമായല്ലോ.....ദൈവത്തിൻറെ  അടുത്ത് സന്തോഷത്തോടെ കഴിഞ്ഞിരുന്ന എന്നെ ഇവിടെ രണ്ടുപേരും ചേർന്ന് കൊണ്ടുവന്നു ബുന്ധിമുട്ടിക്കുംപോൾ സമാധാനമായല്ലോ .....ഹും...."

എന്നിട്ട് തലയിൽ  ഒരു കൈ വച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.   " ഹോ... അവിടെ എങ്ങാനം നിന്നാൽ മതിയായിരുന്നു..ഇവിടെ വന്നു എൻറെ എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളും തുടങ്ങി "

അവളുടെ അമ്മക്ക് ചിരി അടക്കാനായില്ല. അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. മകൾ കെറുവിച്ചുതന്നെ കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുവാണ്

അൽപനേരം കഴിഞ്ഞു. അമ്മയുടെ ചിരി ഒരുവിധത്തിൽ നിയന്ത്രണമായി. ഒരു കലൊച്ച കേട്ടാണ് അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്. മകൾ.... മുഖം കറുത്ത് തന്നെ. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.

"അമ്മേ ...ഞാൻ ഇപ്പോളാ വേറൊരു കാര്യം ആലോചിച്ചേ.."

"എന്താടീ.."

"അല്ല.. ഞാൻ ഇനിയിപ്പോൾ അവിടെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ ആയിരുന്നേലും ചില പ്രശങ്ങൾ ഉണ്ടായേനെ..."

"എന്ത് പ്രശ്നം...."

"ഞാൻ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ ആണെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്?.... അവിടെ ദൈവത്തിൻറെ അടുത്ത്???"

"അതേ "

"ഈ ദൈവം ഒക്കെ ആരാമാക്കൾ??  എന്നെ അവിടെ അവരെല്ലാം കൂടി എന്നെ  പിടിച്ച് വല്ല സണ്ടേസ്കൂളിനും വിട്ടിരുന്നേലോ... പിന്നെ അതിൻറെ ഹോംവർക്ക് !!??"

ഇതും പറഞ്ഞു അവൾ ഓടിവന്നു അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അമ്മയാകട്ടെ അടുത്ത ചിരിയുടെ പടക്കത്തിന് തിരികൊളുത്തുകയായിരുന്നു.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
കടപ്പാട്: എൻറെ പഴഞ്ചൻ തോഷിബാ ലാപ്ടോപ്പിന്.
ഗുണപാഠം: കുട്ടികൾ പലപ്പോഴും നമ്മുടെ ഗുരുക്കന്മാരായി മാറും. അവരിൽ നിന്നും ദിവസവും നാം ഓരോന്നും പഠിക്കുകയും ചെയ്യും.

Book Review: The Rozabal Line

Ashwin Sanghi is a good writer. Since he got great historical background, most of his works are related to history or the conspiracies. Few months back, I read his Chanakya’s Chant with a thrilling mood. It was a fusion of past and present, but same subject of ‘Rajneeti’.

So when I take his first work ‘The Rozbal Line’ which he initially published in the pseudonym of Shawn Haigins by Lulu Press, US, I just remember my school days in 1988.  I got a controversial book ‘Jesus Liven in India’  by Holger Kersten which given me impetus to read this book.

Before reading of every book, naturally we will pamper the front and back cover pages and back will be filled with praises about the book. When I read the back, most of them are comparing Ashwin Sanghi with Dan Brown, the author of Da Vinci Code because of the style and narration of ‘The Rozbal Line’. It had been given much enthusiasm to begin my reading and the first Chapter itself provided me an onset on the plot.

The story begins in the Rozabal Tomb in Kashmir which contained  the body of a person named Yuz Asaf. As per locals, this Tomb existed from AD 112 onwards! Then the writer telling us a controversial plot of Jesus Christ’s visit to India, his marriage with Mary Magdalene and their child and descendants. What a great start! What a great plot ! After all, the interesting stuff is it is anti- Catholic and its belief !!

But after reading first chapter, I felt some confusion and the same has been increased in most of the remaining chapters. Different places, different time (BC & AD-twisting of past and present), hundreds of characters etc. Characters are appearing from different parts of the world (India, Britain, USA, Korea, PoK Kashmir, Pakistan, Afghanistan, Thailand, Israel, Saudi, Jerusalem, Burma, Vatican, Japan, Spain, Turkey, Tajikistan, Greece, Paraguay, Siberia, Philippines, Zimbave, Tibet, Judea, Egypt, France, Italy, Switzerland, Russia, North Korea, China, Malaysia, Iraq, Indonesia, Iran, Guatemala, Australia etc.). So the reader will get a clear confusion about the plot and sometimes slip from the actual thread of the story.

American priest Vincent Sinclair’s parents are died in an accident. He is passing through some kind of vision. He is see the life of Jesus, his Crucifixion, his escape after Crucifixion and some conspiracy for this escape from death to life and the fabricated story of his resurrection in third day!  As priest, he is getting total confusion and along with his aunt Martha, he is trying to search the real fact about his vision. It prompts him to travel different parts of the world especially, Goa (India) to find some valuable scripts at the tomb of St Francis Xavier.

The entire plot is telling one fact; hide the ‘truth’ about Jesus Christ’s visit to India and make terrorism on the basis of this plot. The plot inside the plot is an atom bomb attack in Megiddo, Israel (Like Hiroshima-Nagasaki,Japan).

Like the confusion of BC & AD, different places, hundreds of characters, different time, and different flight schedules; you can see different conspiracies are working in this story. Crux Decussata Permuta, Vatican, Opus Dei (of Da Vinci Code-Dan Brown), Illuminati (of Deception Point-Dan Brown), Al Qaeda of Osama Bin Laden, Laksher-e-Toiba, Lashkar-e-Talatshar etc.

In the middle of book, sometimes I thought why I have to complete this book so fast because the all thrilling effects are leaking from the story through unwanted inputs of history, time and places. Writer utterly makes readers topsy-turvy.

Writer is referring lot of books, theories, religions (Hinduism, Christianity, Islam, Zoroastrianism, Judaism etc.) and sometimes it feels readers so cloudy and unaffordable. I bet even though you got a ample memory, it is a tough task to remember the characters, places, incidents and periods of this book. May be writer want to make more perfection. But I believe readers are not much worried about perfection for a thriller or fiction. The purpose of reading a historical survey or thriller is entirely different.

The epitome of this book is – Don’t compare Ashwin Sanghi with Dan Brown. Both have diffident writing styles and with different range. Dan Brown is Dan Brown and Ashwin Sanghi is Ashwin Sanghi.

If you crazy to read about the ‘interesting plot’ of Jesus Christ’s traveling to Kashmir, his troubles after Crucifixion, then you can pick this book and start your reading. If you are more interest to read a thriller, then turn your mind and go for any book of Dan Brown. The hard work of Ashwin Sanghi to gather the information, period, time, places from different sources is really appreciated. His comparison between different religions especially the Trinity in Hinduism (Male: Brahma-Vishnu-Maheswara and Female: Lakshmi-Saraswati-Kali) and Christianity (Father-Son-Holy Ghost) is interesting to theological students.

Writer finally says that all religions are good and all going to same one direction. ‘There is something good to be found in all faiths.  The problem has never been belief but the deliberate interpretation and misuse of it’

Before cease, I want to write one more line. May be still my brain is not matured to afford the plot of The Rozabal Line or it is still indigestible to my mind.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Book: The Rozabal Line (Paper Back)

Author: AshwinSanghi

Publisher: The Westland Ltd.

Price: Rs. 250.00 

Book Review : In Course of True Love…. I am left with nothing!

Upon receipt of Sanjeev Ranjan’s debut book from Amazon, my spouse asked ‘what is the real meaning of this title?’. Her question is quite natural, because ladies are constantly interested in true love either from her husband, parents, sibling or boyfriend. I modestly replied her “I can’t tell until I read the book”

Aarush, a boy from a middle class family at Siwan (Bihar) got 90.8 % in his 10^th board exam. In the beginning, onboard the bus from Bokaro to Siwan (his return trip after study); Arush’s memories has been going back to school days.  Arush feel that his mother not loving him much because every time she degrades him and still after exam result, she says the percentage is ‘less than we hoped’. After exam he is going to Chinmaya Vidyalaya, Bokaro and the entire plot is occur in his plus two days.

Book is staring at the end point, means the entire story is mere a flashback.

After joining Chinmaya Vidyalaya,  Aarush meet Aachankya, the most beautiful girl in his class (may be in school as well). Even though Aarush is handsome and brilliant student, he is very shy and reluctant to meet and talk with girls. His style has attracted Aachankya and she is trying to woo him. Finally, Aarush fall in love with her and their love getting strong and hard-day at school and night over phone.

Then, most of the story is happening over mobile and telephone conversation.  This makes reader little bit suffocation sometime. Some faces like parents of both lovers, their kith and kin etc. are coming and going in-between but not have any major role in the plot.

Their love affair grows at school and hostel.  Aachankya’s  hide and seek play with parents to contact her lover over phone, going to café, chatting and expressing ‘I love you’, missing in college holidays, usual contentions in between etc. making strong relation between the two.

But one day, things will change; drastically change and it bring the reader to stick with the pages of the book until the end.

The story ends at the same point it start ‘ …… I am left with nothing !’.

You can read this book like a short story.  Writer is only depicting the love of a boy and girl in their college days and later the pain of broken love. The major negative I felt is writer is concentrating the love of Aarush and Aachankya but not other stuffs. Some chapters are simply mobile conversations and the feelings of both lovers.

If you are going for a travel, I suggest this book to read on your journey. Just readings for time pass or like watching a movie or love scene in a movie.

It may be interesting to youth, because I believe most of the incidents depicting in this book are part of writer’s life itself. The attraction of this book is the modest style of writing. Writer is expressing his feelings in a simple manner without any linguistic acrobatics. Unlike other love stories; there is no villain here, villain and hero are both lovers.

Now after conclusion of my reading, I can tell my spouse the epitome of this book with a slight change in its title itself - In Course of True Reading…. I am left with nothing!

As a debut book of a growing writer, Sanjeev Ranjan’s attempt not disappointing his readers.

On board – Dubai to Trivandrum

When I approaching Dubai Airport, Terminal -1, I given a formal thanks to my Pakistani driver who collected my passport from Office.   Also, bestow one more thanks to Khan Bhai for his so called ‘advise’ for my vacation.

The lady who issued me boarding pass gifted an striking smile and while issuing blue colour boarding pass, she given a good message “Sir, hand luggage is less than the allowed and if you wish you can buy 04 Kg extra from Dutyfree shop’

Eureka! My mind yelled inside. While I am leaving the immigration, I put my mind on Ctrl+F mode to find out the stuff to buy from Dubai Dutyfree - weather is it liquor (to please my kith and kin), milk powder or Tang (to please my spouse) or sweets and toys (to please my daughter). When I entered there, an extra shopping pleasure invaded to me and my mind was eager to buy all the items in front of me. But my bad luck, I am restricted for only 4kg ?! Finally, I decided and bought 4 kg items from Dutyfree.

First three inevitable phases in the airport are completed within one hours – Getting the boarding pass (relax from extra luggage penalties) and security check-up (removing most of your stuff except shirt, pants and underwear and put it in screening) and give your passport to Immigration personnel and get a green stamp on the passport.

When I was standing in queue before the access gate of flight, I noticed the unusual feelings of people with smile, pleasure and the eagerness of their mind to reach home. Some guys are calling home with the coating of sweetness of love.  More than half of the passengers are going to home after one or two years. Their mind is ticking to see family and enjoy the period with them (better to tell parole!). They want to release their suppressed feelings of home, love, affection and sex. They are staying in camp and congested rooms; with the pressure of work from one end and money matters and its tension from other end - family. Bleeding for Company at day and for bedbugs at night!  Now the cork of all the suppressed feeling is going to open - within a short span of four hours journey.  The mood which I can see in the faces of passengers standing in the queue is amazing and rejuvenating.

One guy cannot control his temper and giving continuous kiss to his wife and telling her “darling don’t worry, I will reach within few hours you know”.

As usual, some patience-less guys are generating little rush in front of the final checking personnel and they are trying to console their customers with charming smile and words.

I just took my fresh book ‘The Secret Wish List’ of Preeti Shenoy. While I am passing through the tender love of Diksha and Ankit, one modest announcement of flight crew made hue and cry in front of the gate before the flight.

One lady gave us a warm welcome with an attractive smile. My mind says me ‘she is looking like Dikhsa’!

Inside the flight, people are busy to search their seat (it seems, if they are not discover their seat early, somebody usurp and sit there) and adjusting their hand luggage inside the cabin.

Yes, we the so called ‘cattle class’ are ready to fly from Dubai to Thirivananthapuram !

Lady cabin crews are busy with assisting passengers by keeping their hand luggage inside the cabin and adjusting the spaces. I saw one pretty crew standing on the handle of seat to adjust the cabin luggage inside, but before completing the assignment, her foot slipped and within a fraction of second, she fall down on the passage in between the seat. She fall on a nonagenarian with a “hoooo..” sound. Before somebody trying to help her, she recovered from the distress and pleads “sorry… sorry” to that nonagenarian. After few minutes again she turned and asked to him gentle man “sir, did I hurt you??” He replied with a smile “no.. it’s ok”. I stared him. Difficult to read the mind of man!

The captain of flight started talking in a lazy mood with an introduction and giving thanks to passengers for selecting his flight.  His sound reflects like a student who is exhausted after completing his home work!

The flight is going to reach thirty thousand feet above! The clouds are looking like heaps of cotton decorating the blue sky. My ear getting blocking in between and I can hear the sound of engine in different tone.

Another lady cabin crew appeared in front of us with some demonstration stuff and started her action song. I gazed her face, she is trying to hide a smile and doing the mime with utmost dedication. Actually this demonstration generated some kind fear on my mind and I started to think about the mishap and missing of recent Malaysian flight MH 370.

I had done few minutes research on her costumes and cosmetics. Pink lipstick, red nail polish, gentle hair style and sky blue colour dress. Her smile is good, body language is better and facial expression is superb.

While we are in thirty thousand feet above, I opened my laptop. Cabin venders (not street venders) started their sale. Actually they are versatile. Welcoming, announcing, demonstrating, selling precious sandwich, coffee, water etc., helping and guiding.

Passengers are enjoying the costly sandwiches, noodles, mineral water. Some guys are staring on the menu card and cursing the prices mentioned in US Dollar.

“Ladies and Gentlemen, we are now above thirty two thousand feet……”. Nobody is bothered about the announcement of Captain.

The snoring sound of somebody from my back seat disturbed my laptop exercise.  I checked the source of sound. One guy is sleeping peacefully and hurting the peace of all others. Its looks like he is sleeping first time in his life.

After 45 minutes, I closed my laptop and resumed reading. As I am going through the world of Diksha and Ankit, I forgot my surroundings totally. Diksha’s teenage love and troubles in marriage with another man is started haunting me as well.

After few minutes, one soft doze peeped into my eye lids, then increased its weight and ultimately forced eyes to close!

********                                              *******                                               ******

The sudden announcement of captain astonished my eyelids from sleep. I gazed on the window and immediately recognized that I am reaching the God’s Own Country! The green blanket of coconut trees welcoming our flight.

Some simple mayhem started inside the flight. Announcement is still going on and cabin crews are insisting passengers do not stampede before landing the flight. But the passengers are not in a mood to listen either captain or cabin crews. They are busy to pull out their cabin luggage and make the passage as a busy market. It seems flight is falling down to sea and all are trying to escape through emergency exit !

“Shit…. You can’t see…. Are you mad or going to die??”

Somebody is shouting. And others are laughing. The fact is while one guy pulling out his bag from cabin, nearby suitcase slipped and fall down to somebody’s head. The shouting is generating from that ill fated bald head!

I am still sitting in seat. Let the busy guys go first and wait at baggage collection area!

I am going to touch my home land, slowly and slowly. Goosebumps are generating in my body.

The cabin crews are standing in front of the exit gate given a charming smile with thanks for using their flight. Their ‘goodbye’ gave a hail to the sweetness and freshness of my home.

A cozy breeze giggled on my face and it said to me “Welcome back to Motherland”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Note: This is the story I wrote on-board during my trip to Dubai to Trivandrum on 1st May 2014 (except last few paragraphs).

പകരത്തിനു പകരം

രാവിലെ ഉണർന്നു  എണീക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഞാൻ കിടക്കുന്നത് നാട്ടിൽ ആണെന്ന് അങ്ങ് തോന്നിപ്പോയി (പ്രവാസിയുടെ ഒരു വിഡ്ഢിത്തം). മൂക്കിൽ എവിടെ നിന്നോ നാടൻ മാങ്ങയുടെ ചുനയുടെ  ഗന്ധം. കാതിൽ കൂട്ടമായി മുറ്റത്തു വന്നിരുന്നു നാദസ്വരം വായിക്കുന്ന കരിയിലകിളികളുടെ ഗാനധാര. കണ്ണിൽ പച്ചപ്പിന്റെ പുതപ്പെടുത്തു ആരോ ഇട്ടപോലെ ഒരു കുളിർമ.

ഇന്ന് എൻറെ  ജന്മദിനം ആകുന്നു!

നഗരത്തിലെ കലപില ശബ്ദങ്ങൾക്കിടയിൽ തുറക്കാത്ത ഒരു കടതിണ്ണയുടെ മൂലക്ക് വാലും ചുരുട്ടികിടന്ന് ഉറങ്ങുന്ന ചാവാലി പട്ടിയെപ്പോലെ ആണ് എനിക്ക് എൻറെ  ജന്മദിനങ്ങൾ തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. തിരക്കിനിടയിൽ ആരോ ശല്യപെടുത്തിയ പോലെ അതൊന്നു ഉണരും, കണ്ണ് തുറക്കും, പിന്നെയും പഴയപോലെ വാല് പൂർവാധികം ഉള്ളിലേക്ക് കേറ്റിവച്ച് അങ്ങുറങ്ങും - പിന്നല്ലാതെ!

നാട്ടുമാങ്ങാ ചുനയുടെ മണം  മൂക്കിൽ നിന്നും വിട്ടകന്നപ്പോൾ ചുമ്മാതെ ഇത്തിരി നേരം പുതപ്പിനുള്ളിൽ കിടക്കാൻ തോന്നി. നാട്ടിൽ നിന്ന് വന്നിട്ട് ഒരാഴ്ചയായി. ഇപ്പോളും, പലപ്പോഴും ഭാര്യ പുതപ്പിനുള്ളിൽ ഉണ്ടെന്നു തന്നെ ആണ് വിശ്വാസം (പ്രവാസിയുടെ ഓരോ ചിന്ത).  ആ കിടപ്പിലാണ്  ഇന്ന് ജന്മദിനം ആണല്ലോ  എന്ന് ഉൾവിളി  ഉണ്ടായത് .

സമയം രാവിലെ നാലര ആയതേ ഉള്ളൂ. രണ്ടു മണിക്കൂറോളം ഇനി ജോലിക്ക് പോകാൻ ബാക്കിയുണ്ട്. പുതപ്പിനുള്ളിൽ കൊക്കൂണ്‍ അവസ്ഥയിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരാൻ ഉള്ള മടി. ഹുസൈൻ സൈദിയുടെ പുതിയ ബുക്ക്‌  'ബൈക്കുള ടു ബാങ്കൊക്' തലയിണക്ക് അടുത്തു തന്നെ യുണ്ട്. രാവിലെ തന്നെ അധോലോകത്തൂടെ സഞ്ചരിക്കണോ? മനസ്സിനൊരു സന്ദേഹം..

ജോലിക്ക് പോകുന്നതിന്  മുമ്പ് എന്നും ഭാര്യയെ ഫോണിൽ വിളിക്കുന്നതാണ്. എന്നാൽ ഇന്ന് അവൾ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചാൽ കൊള്ളം  എന്ന് തോന്നി. ഒന്നുമല്ലെങ്കിലും ഭർത്താവിന്റെ  ജന്മദിനം അല്ലെ?

കുറെ നേരം അങ്ങനെ കിടന്നു. ഒരു വിളിയും വരുന്നില്ല. 'പിന്നെ... നാട്ടിൽ കിടക്കുന്നവർക്ക് പണി ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ.. ഇയ്യാളുടെ ജന്മദിനം.. ഫൂ..' എനിക്കു തന്നെ മനസ്സിൽ  ഒരു ചിന്ത തോന്നി.

അവസാനം അവളെ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്കാം എന്ന ആശയം തോന്നി. ഫോണെടുത്ത് ഞെക്കി. ഒന്നടിച്ചു.. രണ്ടടിച്ചു... എടുക്കുന്നില്ല. ഒന്നുകൂടി ശ്രമിച്ചു. ഒന്നാമത്തെ അടിക്കുതന്നെ എടുത്തു (ആരുടെയോ ഭാഗ്യം).

"ഹ.....ലോ....."

ഉറക്കച്ചുവയോടെ ഉള്ള ആ ഹലോ പറച്ചിൽ കേട്ടപ്പോൾ സുബ്ബലക്ഷ്മിയുടെ സുപ്രഭാതം കേൾക്കാൻ  ഇട്ട കാസറ്റ് മാറി  ജൂഡാസ്  പ്രീസ്റ്റിന്റെ 'ബ്രേക്കിംഗ് ദ ലോ' കേട്ട പോലെയായി.

"ടീ ...ത് ഞാനാ "
"ഉം .."

എന്തോന്ന് 'ഉം'? ദൈവമേ ഇത് എൻറെ  ഭാര്യതന്നെ അന്നോ? കൊച്ചുവെളുപ്പാൻ കാലത്ത് വല്ല റോങ്ങ്‌ നമ്പരും? ഞാൻ ഫോണിൻറെ തലമുതൽ ചന്തിവരെ ഒന്ന് നോക്കി. കുഴപ്പം ഇല്ല. അവൾ തന്നെ.

"ടീ.. ഇന്നൊരു പ്രത്യേകത ഉണ്ട്... അറിയാമോ?

"നരേന്ദ്ര മോഡിയുടെ സത്യപ്രതിജ്ഞ ആന്നോ?"

ഈശ്വര ൻ മാരെ ......കാര്യം സ്റ്റേറ്റ് വിട്ട് കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് പോയോ? സത്യത്തിൽ ഇവൾ  അറിയില്ല എന്ന് നടിക്കു വാന്നോ? എനിക്കാണേൽ   ഇലക്ഷന് പൊട്ടുന്ന തിനു മുമ്പുള്ള 'പരനാറി' പ്രയോഗമോ, പൊട്ടിയശേഷം ഉള്ള 'ചെറ്റ' പ്രയോഗമോ ഒന്നെടുത്തു അലക്കാൻ  തോന്നിയ നിമിഷം.

"എടീ പുല്ലേ.. ഇന്ന് എന്റെ ബർത്ത് ഡേ ആണ്... അറിയാമോ നിനക്ക്?"

ഞാൻ എൻറെ  അമർഷം  പുറത്ത് പ്രകടിപിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

"അയ്യോ... അന്നോ?  സത്യമായിട്ടും ഞാൻ മറന്നു പോയി.... മെനി  മെനി ഹാപ്പി റിട്ടേണ്‍സ്  ഓഫ് ദ  ഡേ" അവൾ ഞെട്ടലിൽ നിന്നും ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു.

"സോറി... ഞാൻ മറന്നു പോയി..." വീണ്ടും ക്ഷമാപണം.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ദേഷ്യമോ... വിഷമമോ ഒക്കെ എന്നിൽ മാറിമറഞ്ഞു.  ഇലക്ഷന് ജയിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞവന് കെട്ടിവച്ച കാശ് പോയപോലെ ആയിപ്പോയി.

"പ്ലീസ്... സോറി..."

ആ വശീകരണ തന്ത്രം, നായ്ക്കരുണപ്പൊടി ദേഹത്ത് വിതറിയ ഒരു സുഖം !!

"എന്നോട് മിണ്ടണ്ടാ... എന്നിട്ടും നീ എൻറെ  ബർത്ത്ഡേ ഓർത്തില്ലല്ലോടീ .."

"അതിനല്ലേ സോറി പറഞ്ഞത്....അയ്യടാ.. ബർത്ത് ഡേ ഓർത്തിരിക്കുന്ന  ഒരാള്... എൻറെ  കഴിഞ്ഞ ബർത്ത് ഡേ കഴിഞ്ഞു, നാലു ദിവസം കഴിഞ്ഞല്ലേ ഇയ്യാൾ ഓർത്തത് .. അതും ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ ചോദിച്ചപ്പോൾ..??"

ഒന്നാം റാങ്കുകാരനെ പരീക്ഷക്ക്‌ കോപ്പിയടിച്ച് പിടിച്ചു ഡീബാർ  ചെയ്തപോലെ ആയിപ്പോയി എൻറെ  അവസ്ഥ. അല്ലേലും ഈ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക്‌ വേണ്ടാത്ത സമയത്ത് ആവശ്യമില്ലാത്തത് ഓർമ്മയിൽ വരും. ആവശ്യമുള്ള സമയത്ത് അരണയുടെ ബുദ്ദിയും .. സംഭവം സത്യമാണ്. അവളുടെ കഴിഞ്ഞ ജന്മദിനം ഞാൻ വിഷ് ചെയ്തില്ല (സത്യം ഇനിയെങ്കിലും പറയാമല്ലോ.. മറന്നു പോയതാ). അതിൻറെ  ചൊരുക്ക് ഒരാഴ്ച യോളം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു. എന്തൊക്കെയോ ചുരിദാർ വാങ്ങിത്തരാം,  സ്വർണ്ണം വാങ്ങിത്തരാം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് സമാധാനമാക്കി എടുത്തപാട് എനിക്കും ദൈവം തമ്പുരാനും മാത്രമേ അറിയൂ.

"അതു പോട്ടെ...കഴിഞ്ഞ വിവാഹ ദിവസം എനിക്ക് തരണ്ട ഗ്രീറ്റിങ്ങ് കാർഡ്  മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് അല്ലേ  തന്നത്?"

അതും ശരി ആണ്.  കല്യാണ ദിവസം ആഘോഷിക്കാൻ കൂടി ആണ് അവധിക്ക് നാട്ടിൽ  പോയത്. പക്ഷേ അന്ന് മഴയും, പുറത്ത് പോയി ഭക്ഷണം കഴിപ്പും ഒക്കെയായി ദുബായിൽ നിന്ന് അന്നേദിവസം കൊടുക്കാൻ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് പോയ ഗ്രീറ്റിങ്ങ് കാർഡ്  കൊടുക്കാൻ മറന്നു. പോരുന്നതിനു രണ്ടു ദിവസം മുമ്പാണ് അതും ബോണസ്സായി ഒരു ചുംബനവും കൊടുത്തത് (പെണ്ണുങ്ങളുടെ ഒരു കാര്യം, ചിലപ്പോൾ  ഒരു ചുംബനത്തിൽ എല്ലാം അങ്ങ് മറന്നു പോകും )

ഇപ്പോൾ വാദി  പ്രതിയായല്ലോ. കസ്തൂരി രംഗനും, മുല്ലപ്പെരിയാർ വിധിയും, സലിം രാജും, സരിതയും എല്ലാംകൂടി തലക്ക് വന്നുവീണ കുഞ്ഞൂഞ്ഞു സാറിനെപ്പോലെ ഞാൻ നിന്നുപോയി.

"എടീ.. അപ്പോൾ നീ പ്രതികാരം ചെയ്യുവാരുന്നു.. അല്ലെ?... പകരത്തിനു പകരം?"

"ഓ.. ഞാനെന്തോ പ്രതികാരം ചെയ്യനാ... സത്യം പറഞ്ഞാൽ  ഞാൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസവും ഓർത്തതാ .. എന്നാൽ ഇന്ന് രാവിലെ അങ്ങ് മറന്നു പോയി... സോറി"

"ഉം..."  ഞാൻ ഇതൊന്നും അറിയാത്തപോലെ ഒരു മൂളങ്ങു മൂളി. ഇതിപ്പോ ആരാ പ്രതി, ആരാ വാദി എന്ന് വക്കീലമ്മർക്കു  പോലും  കോടതിക്കുള്ളിൽ തെറ്റിയ പോലെയായിപ്പോയി.

"എന്നോട് കെറുവ് അന്നോ???"  അവൾ കൊഞ്ചുന്നു.

"അല്ല...."

"സത്യമായിട്ടും???"

"ഉം..."

"അല്ല എനിക്കറിയാം.... എന്നോട് കെറുവാ ...... പറ..."

എൻറെ  അത്തിപ്പാ റ  അമ്മച്ചീ... ഇനി ഇവളെ എന്ത് പറഞ്ഞാണ് കെറുവ് ഇല്ല എന്ന് മനസ്സി ലാക്കുന്നത്?

"പോടീ.. പുല്ലേ... എനിക്ക് നിന്നോട് കെറുവാ ... ഒത്തിരി.. ഒത്തിരി.. ഒത്തിരി..." ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഉറക്കെ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. എന്തോ എനിക്ക് ചിരി അടക്കാൻ ആകുന്നില്ല.

അവളും ചിരിച്ചു. അതിൽ എന്തൊക്കെയോ വികാരങ്ങൾ  ഒലിച്ചുപോയി. പകരം വേറെ എന്തൊക്കെയോ വികാരങ്ങള വന്നു കയറി.

"ഒകെ.. ബൈ .... വക്കട്ടെ... വൈകിട്ടു  വിളിക്കാം...."

ഞാൻ ഫോണ്‍  താഴെ വച്ചു.

അങ്ങനെ ഒരു വയസ്സ് കൂടി എൻറെ  ദേഹത്ത് കേറിയങ്ങ് ആവാഹിച്ചു.