ബ്രോക്കര്‍ ജങ്ങ്ഷന്‍ കഥകള്‍ : മൂര്‍ഖന്‍ പാമ്പിനെ നോവിക്കരുത്.

ഇവിടെ ഒരു ജങ്ങ്ഷന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു പണ്ട്. പക്ഷെ പേരില്ലായിരുന്നു. ബസ്സ് നിര്‍ത്തുന്ന സ്ഥലം ഒക്കെ നമുക്ക് ജങ്ങ്ഷന്‍ ആണല്ലോ. അങ്ങനെ പേരില്ലാത്ത ഈ ജങ്ങ്ഷന് പേരുവന്നത് ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയുടെ മരണത്തോടെ ആണത്രെ.

ഇന്ദിരാജി മരിച്ചതിന്‍റെ വിഷമത്തിലും   അവരുടെ ഓര്‍മ്മ നാട്ടുകാരുടെ മനസ്സില്‍ സൂക്ഷിക്കുവാനും ആരൊക്കെയോ ചേര്‍ന്ന് ഈ നാല്‍കവലക്ക് പേരിട്ടു- ഇന്ദിരാ ഗാന്ധി ജങ്ങ്ഷന്‍.  ഓരോ വര്‍ഷവും ഇന്ദിരാ സ്മരണ ദിവസം ഇവിടെ അവരുടെ ഫോട്ടോ വച്ചു പായസം വിളമ്പിയിരുന്നു. കലാന്തരെ ഇന്ദിര മാഞ്ഞു പോവുകയും ഗാന്ധി മാത്രം നിലനില്‍ക്കുകയും ചെയ്തു. ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയുടെ സ്ഥാനത്ത് ആള്‍കാരുടെ മനസ്സില്‍ മഹാത്മാ ഗാന്ധി ചേക്കേറുകയും ചെയ്തു പോലും! എന്തായാലും രണ്ടിലും ഗാന്ധി ഉള്ളതിനാല്‍ ആര്‍ക്കും ഒരു എതിര്‍പ്പും ഉള്ളതായി തോന്നിയിട്ടില്ല. ഉണ്ടങ്കില്‍ തന്നെ വല്ല കമ്മ്യുനിസ്റ്റു കാര്‍ക്ക് മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ എന്നാണത്രെ കോണ്ഗ്രസ്സ് കാരുടെ പതിഞ്ഞുള്ള സംസാരം!!

എന്തായാലും നാട്ടുകാര്‍ ചേര്‍ന്ന് ഇവിടെ ഒരു ഗാന്ധിജി യുടെ പ്രതിമ അങ്ങ് നാട്ടി  പേര് അങ്ങനെ സ്ഥാപിച്ചു കളഞ്ഞു. ഇനി ദൈവം തമ്പുരാന്‍ പോലും വിചാരിച്ചാല്‍ പേര് മാറ്റാന്‍ പറ്റില്ല.  കട്ടായം!!

എന്ത് ചെയ്യാന്‍?  കാറല്‍ മാര്‍ക്സും ഏഗല്‍സും ഒക്കെ മരിക്കുന്ന സമയത്ത് ഈ ജങ്ങ്ഷന്‍ ഇല്ലായിരുന്നു പോലും.. ഇവിടെ എത്രയോ കമ്യുനിസ്റ്റുകാര്‍ മരിച്ചിരിക്കുന്നു... അന്നൊന്നും ഒരുത്തനും ഈ ദുര്‍ബുദ്ധി തോന്നിയില്ലല്ലോ..ഇനി പറഞ്ഞിട്ടെന്തു കാര്യം. രാഷ്ട്ര പിതാവ് പേര് അടിച്ചു മാറ്റി ക്കളഞ്ഞു.. ഇനി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല... ലോക്കല്‍ കമ്മറ്റിക്കാര്‍ ഖേദം പ്രകടിപിച്ചു.

രാഷ്ട്ര പിതാവിന്‍റെ പ്രതിമ ജങ്ങ്ഷനില്‍ അനാചാദനം ചെയ്ത ദിവസം  ബാബുജി പ്രസംഗിച്ചു.."എന്‍റെ പേര് ബാബുജി.. ഇത് ഗാന്ധിജി..."

ഇതൊക്കെ ആണെങ്കിലും ഈ ജങ്ങഷന് വേറെ ഒരു പേരുകൂടി കാലാന്തരേ വന്നു  ചേര്‍ന്നു എന്നത് വിസ്മരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. നാട്ടിലുള്ള ബ്രോക്കര്‍ മാര്‍ ഒക്കെ കൂടി ചേരുന്ന ഒരു സ്ഥലം ആയി മാറിയത്രെ ഈ ജങ്ങ്ഷന്‍. അതോ ഇവിടുള്ള ചേട്ടന്മാര്‍ ഒക്കെ ബ്രോക്കര്‍ മാരായി പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടോ? അറിയില്ല...ബ്രോക്കര്‍ മാരെ ഇടിച്ചു വഴി നടക്കാന്‍ പാടില്ലതയപ്പോള്‍ ഏതോ വിവരം കേട്ടവന്‍ ഇട്ട പേരാണ് "ബ്രോക്കര്‍ മുക്ക്" അത് സമൂഹത്തിലെ മാന്യന്‍ മാര്‍ പോലും ഏറ്റു പിടിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ എന്ത് പറയാന്‍.. അങ്ങനെ പരസ്പര ബന്ധമില്ലാത്ത രണ്ടു പേരുകള്‍ ഒരേ സമയം ഈ കവലയെ അലങ്കരിച്ചു..മുഖ്യമന്ത്രിയെ  പുതുപള്ളിക്കാര്‍ കുഞ്ഞൂഞ്ഞു എന്നും കേരളം ഉമ്മന്‍ ചാണ്ടി എന്ന് വിളിക്കുന്നില്ലേ .. ചേര്‍ത്തലക്കാരന്‍ തങ്കച്ചനെ എ. കെ ആന്റണീ എന്ന് വിളിക്കുന്നതും നമ്മള്‍ തന്നെ അല്ലെ..പിന്നെ  എന്‍റെ കൂട്ടുകാരെ സാബുവിന്റെ ഒഫീഷ്യല്‍ പേര് പി. ടി ചെറിയാന്‍ എന്നാണ്... അതുപോലൊക്കെ തന്നെ ഇതും!!  അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ബ്രോക്കറുമുക്ക്കാര്‍ക്ക്  എന്നും ഇരട്ട പേരിടാന്‍ ഒരു പ്രത്യേക കഴിവാണല്ലോ...

ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ഉള്ള ഈ ബ്രോക്കര്‍ മുക്കില്‍ താരങ്ങള്‍ അനവധി ആണ്. പ്രത്യേകിച്ചു സന്ധ്യ ആയി ക്കഴിഞ്ഞാല്‍. അതില്‍ ഒരാളെ ഇപ്പോള്‍ കാട്ടിത്തരാം.. അല്‍മാരു ചേട്ടന്‍!

പുഴയും പുഴയുടെ ഓരവും

തോടിനും പുഴക്കും, പിന്നെ സമുദ്രത്തിനും ഒക്കെ പ്രായം ആകുമോ ആവൊ..? കറവ വറ്റിയ പശുവിനെ പോലെ ആറ്റിറമ്പും, പുഴ വക്കും ഒക്കെ വറ്റി വരളുമോ??

വായില്‍ കുത്തി തിരുകിയിരിക്കുന്ന മുറുക്കാന്‍ അടക്കിയൊതുക്കി മുറ്റത്ത് അതിന്‍റെ തുപ്പലുകൊണ്ട്  ചാറ്റല്‍ മഴ സൃഷ്ട്ടിച്ചു കാര്‍ന്നോര്‍ പറയും...

"പുഴ വറ്റാന്‍ പാടില്ല..വറ്റിയാല്‍ ഗ്രാമം മുടിയും..വയലുകള്‍ മുടിയും...തെങ്ങും, കവുങ്ങും, വാഴയും, ചേനയും, ചേമ്പും, കാച്ചിലും, ചക്കയും, മാങ്ങയും .. പിന്നെ മീനും, തവളയും, നീര്‍ക്കൊലികളും, പകല്‍   മീനെ പിടിക്കുന്ന പൊന്‍മാനുകളും  സന്ധ്യക്ക്‌ ചൂണ്ടയുമായി  ചുറ്റിത്തിരിയുന്ന മൂത്തോന്മാരും എല്ലാം മുടിയും...എല്ലാം.. പുഴ വറ്റില്ല... വറ്റാന്‍ പറ്റില്ല..."

ഒരു നിഷേധിയെ പോലെ ആയിരിന്നു അവള്‍ അന്ന് മഴക്കാലത്ത്‌ . ഉന്മത്തയായി ആര്‍ത്തലച്ചു വരുന്ന ഭീകരത.  അതിനെ ചുറ്റുന്ന അപാരത. പാലത്തിനടിയിലും, പൊത്തുകല്‍ക്കുള്ളിലും  ഇരച്ചു കയറുന്ന കാരാളിമ. നിഷേധത്തിന് തിലകം ചാര്‍ത്തുന്ന ചെഞ്ചായക്കൂട്ടിന്റെ മിശ്രണം ആകുന്ന  പുടവ അലങ്കോലമായി വാരി ഉടുത്തു ഉറഞ്ഞു തുള്ളി എങ്ങോട്ടോ പോകുന്നു.  മദം പൊട്ടിയ പോലെ...

പച്ചില ചാര്‍ത്തുകള്‍ ഈ പുഴയ്ക്കു എന്നും അലങ്കാരമായിരുന്നു. പുഴയിലേക്ക് ചാഞ്ഞും  തലോടിയും നില്‍ക്കുന്ന പച്ചില ക്കൂട്ടങ്ങളെ ചുംബിച്ചു, ചുംബിച്ചു സുന്ദര സ്വപ്നങ്ങള്‍ ഒക്കെ  കണ്ട് അവള്‍ അങ്ങനെ ഒഴുകും... മഴക്കാലത്ത്‌ ഒഴികെ അവള്‍ എന്നും സുന്ദരിയാണ്...ഒത്തിരി ഒത്തിരി സുന്ദരി...

പരല്‍  മീനിന്‍റെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക്‌ നൃത്ത ചുവടുകള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു കൊടുക്കും. പാമ്പുകള്‍ക്ക് പൊത്തുകള്‍ കൊടുത്തു ഊട്ടി ഉറക്കും.. വയല്‍ വരമ്പുകളെ നനച്ചു നനച്ചു ഗ്രാമത്തിനു ഉറവയുടെ ഉണര്‍വ് പകര്‍ന്നു കൊടുക്കും...പിന്നെയും അവള്‍ ദയാലു ആയിരുന്നു - വര്‍ഷകാലതൊഴികെ.

തെളിനീരിന്റെ കുളിരില്‍ ആണും പെണ്ണും നീരാടി ..  വിഴുപ്പുകള്‍ അടിച്ചു നനച്ചു വെളുപ്പിച്ചെടുത്തു.. മരക്കൂട്ടങ്ങളില്‍ അയകെട്ടിയ തുണികള്‍ പാറിക്കളിച്ചു. തോര്‍ത്ത് മാറത്തു വലിച്ചു കെട്ടിയ പെണ്‍കൊടികള്‍ സോപ്പും പതപ്പിച്ചു  വേണ്ടതും വേണ്ടാത്തതും ഒക്കെ    പറഞ്ഞു.. കള്ളം പറഞ്ഞു...കഥകള്‍ പറഞ്ഞു... അവരുടെ തുടിപ്പുകളിലൂടെ ഊളിയിട്ടപ്പോള്‍ പുഴപെണ്ണിനും  അതേ വികാരമായിരുന്നു..

പരല്‍ മീനുകള്‍ കാലില്‍ കൊത്തുമ്പോള്‍ ഇക്കിളി ആയി പിള്ളേര്‍ പുളഞ്ഞു.
"വലിയോര്‍ക്ക് മീന്‍ കൊത്തിയാല്‍ ഇക്കിളി വരില്ലത്രെ..??!!"  ഒരു ചെക്കന്‍ പറഞ്ഞു...
അപ്പോള്‍ മറ്റൊരു ചെക്കന്‍ പറഞ്ഞു..."ശ്ശോ.. ഒന്ന് വലുതായാല്‍ മതി ആയിരുന്നു...ഈ മീനിന്റെ ഇക്കിളി കൊണ്ട് തോറ്റു..!!"

കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞ പാടങ്ങളില്‍ ചെളിക്കുണ്ടിനുള്ളില്‍ പിള്ളേര്‍ പന്ത് കളിച്ചു.. കുട്ടിയും കോലും കളിച്ചു..ഏറു പന്ത് കളിച്ചു...ചെളി പന്ത് ഉണ്ടാക്കി എറിഞ്ഞു കളിച്ചു..ചെളിപന്ത് കൂട്ടുകാരന്റെ മുതുകത്ത് പറ്റിപിടിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട് അവര്‍ ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു തിമിര്‍ത്തു..ഉത്തരവാദിത്വം ഉള്ള തന്തയും തള്ളയും ഒക്കെ ഈ 'പന്ന പിള്ളാരെ' കമ്പും കോലും ഒക്കെ കൊണ്ടുവന്നു അടിച്ചോടിച്ചു..വികൃതിയുടെ തിമിര്‍പ്പ് ആര്‍ത്ത നാദമായി ഈ പുഴയിലേക്ക്  അപ്പോള്‍  വന്നലക്കുകയായിരുന്നു !

ദീപാരാധന കാണാന്‍ പോകുന്ന പെണ്‍കൊടികളെ പുഴ പെണ്ണ്  ഒളിഞ്ഞും തിരഞ്ഞും നോക്കും... പൂവും പ്രസാദവും ഒക്കെ ആയി അവരുടെ വരവും നോക്കി അവള്‍ കാത്തിരിക്കും..  പിന്നെ വടക്ക് പള്ളിമണി മുഴങ്ങുന്ന നേരത്ത് ഓടിക്കൂടുന്ന,   തലയില്‍ നെറ്റ്കെട്ടിയ പെണ്‍കുട്ടികളുടെ കലപില ശബ്ദം..സന്ധ്യക്ക്‌ സെമിത്തെരില്‍ കാറ്റിനോട് മല്ലിട്ട് എരിഞ്ഞു തീരുന്ന മെഴുകുതിരി കൂട്ടങ്ങള്‍...പുഴയ്ക്കു അതും കാണാം.. ചെറുതായി..

വെളുത്തു സുന്ദരായ സൂര്യന്‍ സന്ധ്യക്ക്‌ മത്തുക്കെട്ട് സായന്തനത്തിന്റെ പട്ടുമെത്തയിലേക്ക് തലച്ചയ്ക്കുംപോള്‍, റോഡിലൂടെ ഷാപ്പിലെ കള്ളു കുടത്തിന്റെ പൊട്ടും പോഴും ചുണ്ടത് പറ്റിച്ചു മദ്യപന്മാര്‍ തെക്കോട്ടും വടക്കോട്ടും ഉലാത്താന്‍ തുടങ്ങും.  ചിലര്‍ വഴിവക്കത്തു വീഴും...ചിലര്‍ വയല്‍ വരമ്പത്ത് വീഴും...ചിലര്‍ സുന്ദരിപെണ്ണായ  പുഴയുടെ മാറത്തേക്ക്  വീണ് അവളെ മാനഭംഗപെടുത്തും. അവരുടെ പ്രായത്തെ കരുതി പുഴപെണ്ണ് ക്ഷമിച്ചു...അല്ലേല്‍???

വേനല്‍ക്കാലത്ത് കിണറുകള്‍ എല്ലാം വറ്റുമ്പോള്‍ നാട്ടുകള്‍ ഒരുത്സവം പോലെ ഈ പെണ്ണിന്റെ അടുത്ത് കൂടും...വയലില്‍ വലിയ കുഴികള്‍ കുത്തി അവര്‍ അവളുടെ വെള്ളത്തെ ഊറ്റിഎടുക്കും.  ആണുങ്ങള്‍ നിര്‍വൃതിയോടെ നെറ്റിയിലെ വിയര്‍പ്പു തുടച്ചകട്ടുമ്പോള്‍ പെണ്ണുങ്ങള്‍ കള്ളകണ്ണുകള്‍ ചിമ്മിയടക്കും!

വീണ്ടും വികൃതിക്കാരായ ചെക്കന്മാര്‍ കരക്ക്‌നിന്ന് പുഴയിലേക്ക് ബാലന്‍സ് പിടിച്ചു മൂത്രം ഒഴിച്ചു.. അതുകണ്ട മൂത്തോമ്മ വന്നു ചെവിയങ്ങു പൊന്നാക്കി...എന്നിട്ട് പറയും  " ദാണ്ടെ...വെള്ളത്തില്‍ പെടുത്താല്‍ നിന്‍റെ ചുണ്ണി ചീത്തയായി പോകും...കേട്ടോ..."

എന്നാലും അവര്‍ വെള്ളത്തില്‍ പെടുത്തു... ആരും കാണാതെ.. പാവം പുഴ പെണ്ണ് ആരോട് പറയാന്‍??  ചെക്കന്മാരുടെ ഉപ്പിലിട്ട മൂത്രം കുടിച്ചപ്പോള്‍ പരല്‍ മീനുകള്‍ക്ക് ഒത്തിരി ദേഷ്യമായി... "ഇങ്ങോട്ട് വാ വെള്ളത്തില്‍ .... അവിടേം ഇവിടേം കൊത്തി നിന്നെയൊക്കെ ഇക്കിളി ഇട്ടു കൊല്ലും... കണ്ടോ.."  മീനുകള്‍ വാലെടുത്തടിച്ച്ചു പള്ളു വിളിച്ചു.

വാഴകള്‍ വെട്ടി കാര്‍ന്നോമ്മാര്‍ കുലയെടുക്കുംപോള്‍ പിള്ളേര്‍ തഞ്ചത്തില്‍ ചെന്ന് തടവെട്ടി ചങ്ങാടം ഉണ്ടാക്കും..പിണ്ടിയെടുത്തു വണ്ടിയുണ്ടാക്കും...കളിപ്പാട്ടങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കും, ചങ്ങാടം പുഴയിലേക്ക് തെള്ളിയിട്ടു വള്ളംകളി നടത്തും.. ചന്തിക്ക് വടിയുടെ ഊക്കനടി കിട്ടുമ്പോള്‍ വീണ്ടും അലറി വിളിച്ചു കൂരയിലെക്കോടും.

അലങ്കരമാകുന്ന ആലസ്യം പുഴക്കെന്നും അഴക്‌ പകര്‍ന്നു. അവള്‍ തുള്ളി... കളിച്ചു... ചിരിച്ചു...മദിച്ചു...പൊട്ടിയെപ്പോലെ .. ഉന്മാദിനിയെപ്പോലെ.

നിറവും, നിറവും, പിന്നെ നിറവും കലര്‍ന്ന് നിറമില്ലായ്മ യിലേക്ക് കുതിക്കും പോലെ, അവള്‍ ഗ്രാമത്തില്‍ അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നു. അവരുടെ കളികള്‍, അവരുടെ ചിരികള്‍, ചീത്തവിളികള്‍, കുറുമ്പ് മൂത്ത പെണ്ണുങ്ങള്‍ കവലയിലെ പുരുഷന്മാരെ പറ്റി പറയുന്ന നിറമുള്ള കഥകള്‍ .. എല്ലാം അവള്‍ക്കു ജീവിതമായിരുന്നു...അവളുടെ ഒഴുക്ക് ഗ്രാമത്തിനു വേണ്ടി ആയിരുന്നു..ഗ്രാമത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം. അവള്‍ വീണ്ടും ചിരിച്ചു... അമര്‍ത്തിച്ചിരിച്ചു.. ഉറക്കെ ചിരിച്ചു... കലപിലെ ചിരിച്ചു.. നിര്‍ത്താതെ.

ഗ്രാമത്തിലെ അമ്പലത്തില്‍ ഉത്സവത്തിനു മുന്നോടിയായി പറയെടുപ്പുമായി ആനയും ആള്‍ക്കാരും വാദ്യമേളവും പൊടിപൊടിച്ചു. പള്ളികളില്‍ വിശുദ്ധന്മാരും വിശുദ്ധകളും പെരുനാളിനു കാതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ കാവിനകത്തു എണ്ണയില്‍ മുങ്ങി നാഗത്താന്മാര്‍ പ്രീതിയടഞ്ഞു.

കാക്കകള്‍ കലപില കൂട്ടി ചേക്കേറാന്‍ പായുമ്പോള്‍ മുറ്റത്ത് നിന്ന വല്യമ്മ അടുത്ത് നിന്ന നെല്ലിമരത്തില്‍ പിടിച്ചു മാനത്തേക്ക് നോക്കി.. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.. "സന്ധ്യ ആയിട്ടും മീന്‍പിടിക്കാന്‍ പോയ പിള്ളാരെ കാണുനില്ലല്ലോ...ഇതുങ്ങള്‍ ഒക്കെ എവിടെ പോയി കിടക്കുവാ...നേരും നെറിയും ഇല്ലാത്ത ജാത്യോള്.. തള്ളയും, തന്തയും...പിള്ളേരും എല്ലാം..എല്ലാം..."

"അമ്മൂമ്മക്ക്‌ പ്രാന്ത്..." ചെക്കന്മാര്‍ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി പിറുപിറുത്തു  ചെക്കന്മാരുടെ ചൂണ്ടയിലെ ഇരയെ കാര്‍ന്നു കാര്‍ന്നു തിന്നു പരല്‍മീനുകള്‍ അവരെ പൊട്ടന്‍കളിപ്പിച്ചു . അത് കണ്ട് ...അത് കേട്ട് പുഴ ചിരിച്ചു.. ആദ്യം മുഖംപൊത്തി ചിരിച്ചു പിന്നെ ഉറക്ക.. ഉറക്കെ... പിന്നെയും ഉറക്കെ...അതെ പിന്നയും ഉറക്കെ..
**********                                     ******************
സമര്‍പ്പണം: ദാശാബ്ധങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പുള്ള എന്‍റെ ഗ്രാമത്തിന് ....
ചിത്രങ്ങള്‍ക്ക് കടപ്പാട് : എന്‍റെ സുഹൃത്ത് പൊടി എന്ന ലതീഷിന്...

പുതു മഴ - കവിത

മാനം കോപിച്ചിരുണ്ടു കൂടുന്നു
മദയാനകള്‍ നിരയായ് നടനടയായി
കാറ്റും മഴയം മത്സരമായി
മത്സരമോ അത് തകൃതിയിലായി

മഴ എങ്ങും മഴ പുതുമഴ അത് നിറമഴ

കുസൃതി കുട്ടികള്‍ക്കത് കൌതുകമായി
ഉടുതുണി ഊരി കലപിലയായി
മഴയിലെക്കോടി ഉത്സവമായി 
മഴയും കുട്ടികളുംചിരിചിരിയായി 

കാറ്റത്താടും മാമരക്കൂട്ടം
തെക്കൊട്ടാടും വടക്കൊട്ടാടും
കണ്ണിമകള്‍ നനവോടത് കാണ്‍കെ
ഭീതിയതോടെ പക്ഷികള്‍ വിറച്ചു

ചൂളം വിളിയുടെ താളത്തിനൊപ്പം
കുട്ടികള്‍ നൃത്ത ചുവടുകള്‍ പയറ്റി
ചില്ലകള്‍ ഓടിയും കട പിട ശബ്ദം
കാതുകളില്‍ നനവോടെ പതിപ്പു..

ലക്ഷ്യമതില്ല മഴക്കോ കാറ്റിനോ..
അലക്ഷ്യമതല്ലോ ചെക്കന്‍മാര്‍ക്കും
വെള്ളം എങ്ങും വെള്ളമയം
തൊടിയും പാടവും കലങ്ങി മറിയുന്നു

കായല്‍ പോലെ കടലത് പോലെ
പാടത്തെങ്ങും വെള്ളം നിറഞ്ഞു
തടിയും വാഴയും കൃഷികള്‍ അതെല്ലാം
വെള്ളപ്പരപ്പില്‍ നിര നിരയായി

വാഴപിണ്ടികള്‍ ചങ്ങാടംപോല്‍.... 
വിളയാക്കുലകള്‍ ഒളിച്ചുകളിപ്പൂ
ചേനയും ചേമ്പും കാച്ചിലും ഒക്കെ
 അട പടലോടെ ഒഴുകുകയായി

ഹരിതകമാകും പാടത്തിന്‍ നിറം
മണ്‍ചായത്തല്‍ ദാരുണമായി
വെള്ളപാച്ചിലില്‍ മദമിളകുന്നൂ
പ്രകൃതിക്കിത്തിരി  അഹങ്കാരവുമായി

കൂരക്കുള്ളിലെ ചോര്‍ച്ചക്കെതിരേ
പാത്രങ്ങള്‍ അത് നിര നിരയായി
കൂര്‍ക്കം വലിക്കും അപ്പൂപ്പനപ്പോള്‍
സുഖ നിദ്രതന്‍ സ്പര്‍ശനം പുണ്യം പുണ്യം 

അടുപ്പില്‍ തിളപ്പൂ ചുക്കിന്‍ കാപ്പി
അമ്മയതിത്തിരി മൊത്തിക്കുടിപ്പൂ
ചൂടും തണുപ്പും സുഖകരമാക്കാന്‍
മന്ത്രമതങ്ങനെ  അമ്മക്കുണ്ടെ ...

മേല്‍ക്കൂരയില്‍ നിന്നും പ്രവഹിക്കുന്നൊരു
വെള്ളച്ചാട്ടം രസകരമായി
മേലാകെ കുളിരൂളിയിടുന്നു
നഗ്നത തന്നിലെക്കിരച്ചിറങ്ങുന്നൂ

ഉടുതുണി ഇല്ലാ ചെക്കന്മാരെ
കണ്ടതു പിന്നെ മഴപെണ്ണിന് നാണം
നൃത്തം വെക്കും കുഞ്ഞിക്കാലുകള്‍
നാണമോ മാനമോ ഇല്ലാത്തതുപോല്‍

മാവിന്‍ ചോട്ടില്‍ മധുരം കിനിയും
കനികള്‍ പിള്ളേര്‍ അന്വേഷണമായ്‌
ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നൂ ചുണ്ടുകളില്‍ നവ-
പുളിയും മധുരവും ഒന്നിച്ചങ്ങനെ

തെക്കന്‍ മലയില്‍ പടു മഴ പെയ്തു
വടക്കന്‍ മലയില്‍ ചെറു മഴ പെയ്തു
താഴ്‌വാരത്തൊരു മരത്തിന്‍ പൊത്തില്‍
തള്ളക്കിളിയുടെ നെഞ്ചിടയുന്നൂ ...


കാറ്റേ വീശുക മഴയേ പെയ്യുക
ചെക്കന്‍മാര്‍ അവര്‍ ആര്‍പ്പുവിളിപൂ
അവരുടെ ലോകത്തവരും മഴയും
പിന്നെ കാറ്റും... കാറ്റിന്‍ കുതന്ത്രവും !

ചൂളം വിളി അത് വീണ്ടും മുഴങ്ങി
ഇനിയൊരു മഴ ഒരു പെരുമഴ പോലെ !
താണ്ഡവമാടും നീരിന്‍ നിറവില്‍
ഭൂമിയതൊത്തിരി നിര്‍വൃതി നേടി

പടിഞ്ഞാറു നിന്നും കല്പന വന്നു
ഏറ്റു പിടിച്ചു ആ കല്പനപാടേ 
കിഴക്കും തെക്കും വടക്കും ഒരുപോല്‍


മഴയോ മഴ അത് പെരുമഴ പുതുമഴ
മഴ മഴ പിന്നെ മഴ മഴ മാത്രം  ...

എന്‍റെ ദേവാലയം

ഇതെന്റെ  ദേവാലയം മനസ്സിന്‍റെ പുണ്യാലയം.
നൊമ്പര ചിന്തുകൾ മാറ്റീടുവാൻ ഒരു
സങ്കേതമാകുന്ന പാവനാലയം.

ഈശന്‍റെ പാഠങ്ങൾ ഉള്ളിലേക്കൂട്ടിയ
അവാച്യമാം  വേദോപദേശം തന്നോരീ ചുമരുകൾ
ചിന്തയും പ്രവൃത്തിയും ദൈവീക തത്വത്താൽ
ഉന്മാത്തമാക്കിയ നല്ലനാൾകൾ

അഞ്ചപ്പതത്വങ്ങൾ  മുന്നിലായ് കോറിയ
നവ്യമാം അനുഭൂതി നിറയുന്ന  മുറ്റത്ത്‌,
 പച്ചിലതണലുകൾക്കടിയിൽ ഇരുന്നു ഞാൻ
പരമസത്യത്തിൻ  വേദാന്തം ഹൃദിസ്ഥമാക്കി

പീയുസു താതന്‍റെ പേരിലായ്  നിർമ്മിച്ച
തച്ചന്‍റെ  തിരുനാൾ ആഘോഷമാക്കുന്ന
നാടിന്‍റെ പുണ്യമാം ശീലങ്ങൾ നിറയുന്ന
എന്‍റെ ദേവാലയം... മനസ്സിലെ കനകാലയം

ആഗതമേകുന്ന കമാനത്തിന്‍ മുകളിയായ്
ദൈവപുത്രൻ നിൽപൂ മാലാഖമാരോത്ത്
ആശ്വാസ പുഞ്ചിരി പകരുവാൻ പിന്നെയോ
പടവുകൽക്കിരുവശം വിശുദ്ധസ്പര്‍ശം

നശ്വര ജീവിത തത്വങ്ങൾ ഓതുന്ന
ശ്മശാനത്തിൽ നിശ്ബ്ധമായ് ഉറങ്ങുന്നു പൂർവ്വികർ
ദേവാലയത്തിന്റെ ചുമരുകൾക്കുള്ളിലായ്
അവരുടെ വിശ്വാസ നിശ്വസമുയരുന്നു..

ഇതെന്‍റെ ദേവാലയം എന്‍റെ പുണ്യാലയം

അൾത്താരയിൽ ദൈവ പ്രതിപുരുഷൻ  ഉയർത്തുന്ന
ദൈവീക രക്തവും മാംസവും ഭുജിക്കുമ്പോൾ
ഉന്മാത്തമാകുന്നു ആത്മാവിൻ  ചേതന
ദൈവീക വിശ്വാസ തീനാളത്താൽ

ബന്ധവും സുകൃതവും ഒത്തൊരുമിക്കുന്ന
സംവാദവേദിയാം  പള്ളിമുറ്റം
ജീവിത വഴിത്താര ഈശന്റെ അരികിലേക്കി-
ന്നൊരുക്കീടുന്ന കർമ്മമുറ്റം

വൈദീക ശ്രേഷ്ഠന്മാർ പാകിയ താലന്തുകൾ
ഈ ദേവാലയം എന്നും ഏറ്റുവാങ്ങി 
കല്ലിലുംമുള്ളിലും പാറപ്പുറത്തും നശിക്കാതെ
നൂറുമേനി വിളയുന്ന വിത്തുപോലെ

നിറയട്ടെ വീണ്ടുമാ ദൈവീക ശക്തിതൻ
അണയാത്ത ദീപത്തിൻ പൊൻപ്രകാശം
നിറയട്ടെ പുലരട്ടെ ദേവാലയ മുറ്റത്ത്
വിശ്വാസ തിരമാലതൻ വേലിയേറ്റം..
---------------------------------------------------------
കുറിപ്പ്:  കൂടൽ സെന്‍റ് പീയൂസ് മലങ്കര കത്തോലിക്കാ പള്ളിപ്പെരുന്നാൾ  ആഘോഷിക്കുന്ന വേളയിൽ   പ്രവാസത്തിൽ ഇരുന്ന് ഒരോർമ്മക്കുറിപ്പ് 

The Ache of Tender Mind

I was just watching a movie. My four year daughter came and started disturbing with her natural manner.  She wants me to play with her…. like a child.  Brought the colouring pencils and asked me to help her for colouring ! I had given my advice to her to apply proper colour in the pictures which she got from the school. As I am not getting more attentiveness on movie; I put the TV off and mingle with her painting. Her tongue is kept on making noises towards the pictures and me.

After completing the colouring to pictures; she insisted me to draw picture for colouring. It made me some dilemma. I don’t know what to draw. It is quite long time I lost interest in drawing. Stopped drawing and painting twenty years back! Some painful electrons passing through the veins! The punishment of my teacher for making sketch of  Mickey Mouse in class. Then he called and complained to my father “This student is not interested in study… he is wasting time by drawing pictures in class!?”

The same line father recited in home at night in front of all. That day, I was a culprit before my family members-wasting study time for drawing! But the problem is; my Hand can’t understand it… its again started drawing here and there and my duty is hide the outputs of my Hand in my notebooks and shelf properly to avoid any more complaints!

“Papa… what you are thinking?  Give me one picture please…..” 

Her whimper makes awaken me from the past. She started to sit in my lap and play with my face. She embraced me and kissed again and again. This is her normal technique to get some favoritism!

Then I have taken pen and paper… “what picture you want?”

“Hmmm… I need a tree with flower… because I love flower you know??”

Black pen on track of its work. She is watching eagerly and within minutes I completed that. She taken it and given a glittering smile towards me. I am watching her next movement..... she is thinking.. and silently talking himself, taking colour pencils…. The assignment is going on…

My mind again lingering to the past.  The boy is counting the coins in the darkness… every night. Coin he is keeping in a box and counting at nights before embracing to sleep. His eyes shine because the collection is reaching the target! It is a project of one year to collect twenty Rupees for buying a water colour box with brush! Now it’s around nineteen Rupees and may be will take around one month to complete the target.

He is thinking about next plan. Need to go city to buy colour box. Considering the student concession; Twenty Five Paise need for bus fare. And also find a proper day to go city secretly!!

Finally it was his day! The collection is now twenty Rupees!! Enough to buy colour box and brush…

There was a strike in school. Somebody told him about strike morning itself. He tightened his one year collection in a cloth. In class room, pupils are waiting the continuous bell from Office. Finally the peon came and starts bang on the bronze plate (bell)….. we all starts jumping to outside.

He reached in shop at city… in the middle of immense rush; it was a difficult task for a small boy to select the colour box he prefer. The salesman showed him two three models and finally he got the material which he is targeting for years!

He returned home with a victorious face! But again the main hurdle is to keep the colour box secretly in his room and paint something in the loneliness. He starts painting, mixing colours. Different colours spread in the papers. After completing his first painting (the orange sun in dawn) he smiled like a King! The materialization of a long and long ambition…..

“Papa…..Papaa….”

My daughter is calling…. and showing the coloured picture

“Papa… see… I finished the colouring… how is it?”

Before I am talking anything, she ran to kitchen with that drawing. I can hear her voice.

“Amma… Amma…. See my picture…Papa drawn and I painted… see…is it good?”

“Painting???!!!  ….very bad….you don’t know how to paint… this looks bad” This was the reply I heard from kitchen.

There was a silence.  I am little bit confused. Where is my kid? What happened to her busy tongue? I peeped in to the kitchen and asked wife “Where is she???”

“No idea… may be in bedroom” Wife is busy with making breakfast.

I went to our bedroom. My daughter is fall down on bed and weeping! She was stunned by the reply of her mother. Expression of a futile expectation! “What happened?..’ I asked her. By seeing my face; she starts to cry loudly… and loudly.

“Amma… Amma….” She was unable to reply… her words jammed in between her throat and sob.

“Amma.. Amma.. says I don’t know painting…hmmmm”

The Picture Behind This Story

I embraced her. With some warm kiss, I told her

“You are a good painter… very nice….beautiful….great”

There was a break for her weep. She looks me surprisingly.

“Yes…. you done a good job… it’s amazing.. I love you.. I love you too much”

My pat on her shoulder given a new life to her face. The water filled eyes starts glittering. She still has some doubts about my comment? I kissed her face again and felt the taste of salt water flowing though the cheek. She gave some action towards kitchen… means “Amma told…”

“Your Amma don’t know anything…..  don’t know about painting, that is why she is telling like this.. she know only cooking .. ok ??”

“Really…. My painting is good??....” Her eyes blinking again and again. I had seen a smile which is hidden in her face.

“Of course….you are great!!”

My mind is flying to the past.. in the same class room.. in front of teacher who caught the student in red-hand for drawing Mickey Mouse ... punishing a pinch on his ear. The pain of tweak in mind and body!

“I am sorry my young lady…..your painting is great. I am mistaken… your are great… very nice”

My wife came to scene and embrace her with this words.

The kid wondered. She starts jumping with that painting!  Starts flirtations to her mother and told me

“See….See Papa… Amma says its good.. good painting…. I love you Amma… I Love you!!!”

She is now happy.. but, but there is still some pain in my mind. The pain of neglected feelings…. pain of denial.

******************                                   ***********************

റാസല്‍ഖൈമയിലേക്ക് ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് !

കണ്ണിമ പൂട്ടി  സാബു പേനാ കറക്കികുത്തി. മുന്നിലെ ലിസ്റ്റിലേക്ക്. നൂറില്‍നിന്നും തിരഞ്ഞെടുത്ത പത്തുപേരിലേക്ക് .  പേനാ ചെന്ന് കുത്തിയത് എട്ടാമത്തെ തലയ്ക്കു എന്‍റെ തലയ്ക്കു തന്നെ !!??

അതൊരു തുടക്കം ആയിരുന്നു. മലര്‍ക്കെ തുറന്നിട്ട ജാലക വാതിലുകള്‍ ആത്മനൊമ്പരത്തിന്റെ കുംകുമപൊട്ടു തൊടുവവിച്ചു പ്രവാസത്തിന്റെ അഗാധത്തിലേക്ക്  തള്ളിയിട്ട തുടകം. നിറവും ചിന്തയും മനസ്സിനെ മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന നിര്‍വൃതിയുടെ  നിമിഷത്തില്‍നിന്നും നീറുന്ന മരുഭൂ പ്രയാണത്തിന്റെ തുടക്കം !

ബോംബയില്‍ മസ്ജിദില്‍ തമ്പാക്കിന്റെയും ഗുട്ഗയുടെയും തുപ്പലുകള്‍ മൂലം ചുവന്ന കോണി പ്പടികളിലൂടെ ട്രാവല്‍സിന്റെ ഓഫീസില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ജോസഫ് സാര്‍ പണഞ്ഞു
"ഇനി കൊച്ചിയില്‍ അടുത്ത പത്തിന് കാണാം .... രണ്ടാമത്തെ ഇന്റര്‍വ്യു "

ജീവിതത്തിലെ ആദ്യ ഗള്‍ഫു ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള ഇന്റര്‍വ്യുവിന്‍റെ ചവര്‍പ്പിന്‍റെ  തുടര്‍ച്ച കൊച്ചിയിലെ കടല്‍ തിരമാലകളാല്‍ തഴുകുന്ന കാറ്റിന്റെ മടിത്തട്ടിലേക്ക് ... ബോംബയില്‍ ഇന്റര്‍വ്യൂവിനു നൂരില്‍പരം ആളുകളിനിന്നു പത്തുപേരെ തിരഞ്ഞെടുക്കാന്‍ ജോസഫ്സാര്‍ സാബുവിനോടു പറഞ്ഞു. സാബു പത്തുപേരുടെ ലിസ്റ്റുണ്ടാക്കിയപ്പോള്‍ അതില്‍ നിന്നും ഒരാളെ ചികഞ്ഞെടുക്കാന്‍ ജോസഫ്സാര്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചു.കാരണം കൊച്ചിയിലെ ഇന്റെര്‍വൂവിനു ഒരാള്‍ മാത്രം മതി ബോംബയില്‍ നിന്നും എന്ന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. പത്തിലെ ഒരാളെ കണ്ടെത്താന്‍ സാബു വിഷമിച്ചപ്പോള്‍ ജോസഫ്സാര്‍ തന്നെ കണ്ടുപിടിച്ച  തത്വം ആണ് കറക്കി കുത്തല്‍. ആ കുത്ത് ചെന്ന് വീണത്‌ എന്‍റെ നെഞ്ചത്തും.

കൊച്ചിയിലെ  കടല്‍കാറ്റിനു അന്ന് എന്നത്തെക്കള്‍ ഉപ്പുരസച്ചുവ  കൂടുതല്‍ ഉണ്ടായിരുന്നോ? അറിയില്ല ... എന്നാല്‍ അന്ന് മനസ്സില്‍ ഉപ്പുചാക്കുകള്‍ കെട്ടിയടുക്കുകയായിരുന്നു.

ഇന്റര്‍വ്യു വിനു വന്ന ഹോളണ്ടുകാരന്‍ ബെരണ്ട് ജാന്‍ കൂപ്പര്‍ ഒരുപാട് മോഹിപ്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. ഗള്‍ഫു സ്വര്‍ഗം ആണെന്നും കമ്പനി സ്വര്‍ഗത്തിന്റെ വാതയങ്ങള്‍ ആണെന്നും ഒക്കെയുള്ള മട്ടില്‍. ഇന്റര്‍വ്യു വിനു വന്ന ആള്‍തിരക്ക് കാരണം തിരികെ പോകുമ്പോള്‍ മറൈന്‍ ഡ്രൈവില്‍  അങ്ങ് ദൂരെ കപ്പലിനും അക്കരെ സായാന്തനതിലേക്ക് ചഞ്ഞുപോയ സൂര്യനെ പോലെ ആയിരുന്നു എന്‍റെ പ്രതീക്ഷ.

എങ്കിലും ഞാന്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍ നിന്നും തിരഞ്ഞു പിടിച്ച അഞ്ചുപേര്‍. കേരള ക്കരയിലെ  പലദേശത്ത് നിന്നുംവന്ന അഞ്ചുപേര്‍ .. ഒരേ പ്രായം, ഒരേ ചിന്തകള്‍....ഞാന്‍ വിനോദ് ശിവരാമന്‍, രഞ്ജിത്ത് മാത്യു, സണ്ണി ജോസഫ്, സജീവ്‌ തോമസ്‌ ...വിവിധ തരത്തില്‍ഉള്ള കേരളകരയിലെ ഭാഷാ വൈകൃതങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചു! അങ്ങ് ദൂരെ കടലിനും അക്കരെ, പാറകെട്ടുകള്‍ക്കും, മൂടുപടം അന്തരീക്ഷത്തില്‍ വിതക്കുന്ന പൊടിപടലങ്ങള്‍ക്കും, ട്രക്കുകളുടെ മൂളലുകള്‍ക്കും ഇടയില്‍ ...

റാസല്‍ ഖമയില്‍ വന്നിറങ്ങിയത് ഒരു തണുത്ത രാത്രിയില്‍. ഉള്ളിലെക്കിറങ്ങുന്ന കുളിര് . നക്കിലില്‍നിന്നും പാറക്കെട്ടുകള്‍ മുത്തം ചെയ്യുന്ന ക്യാമ്പിന്റെ പോട്ടക്യാബിനിലേക്ക്‌ തല്ക്കാല താമസം. പുതിയ ക്യാബിന്‍, കട്ടില്‍, കമ്പിളി പുതപ്പ്‌..എത്ര പുതച്ചിട്ടും അകലാന്‍ കൂട്ടാകാത്ത ശല്യക്കാരനായ തണുപ്പ്. എത്ര തെറി പറഞ്ഞിട്ടും അകലാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ അത് ഞങ്ങളെ വാരി പുണര്‍ന്നു.

പുതുതായി കമ്പനിയില്‍ വന്ന അഞ്ചുപേരും പഴയ താപ്പാനകളുടെ കണ്ണില്‍ നോട്ടപുള്ളികള്‍ ആയി. വെള്ളക്കാരന്‍ തെരഞ്ഞെടുത്തു കൊണ്ടുവന്നതിനാല്‍ "വെള്ളക്കാരന്റെ കുട്ടികള്‍" എന്ന് ഞങ്ങളെ വിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഓഫീസ് ജോലി ഒരു പാശം പോലെ കഴുത്തില്‍ കുരുങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി. മറ്റൊരു തലക്കല്‍ നാടിന്റെ മണവും മത്തും മനസ്സിനെ കാര്‍ന്നു തിന്നു.

നക്കീലിലെ റാന്തല്‍ റൌണ്ട് എബൌട്ടിനു അടുത്തു വൈകാതെ പഞ്ച പാണ്ഡവന്മാര്‍ ഒരു വില്ല കണ്ടു പിടിച്ചു. ദിനേശന്‍ എന്ന തൃശൂര്‍ക്കാരന്‍ വില്ലയുടെ താക്കോല് തന്നു.

പറിച്ചു നടലിന്റെ പ്രാരബ്ധങ്ങള്‍ പിച്ച വച്ച രാത്രിയുടെ യാമങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ചിന്തക്ക് മൂര്‍ച്ച കൂട്ടി. സ്കൂളില്‍ ആദ്യ ദിവസം ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്നു കരഞ്ഞത് ഓര്‍മവന്നു. നിഴലും നിറവും മനസ്സിന്റെ കോണില്‍ നൃത്തം വച്ചു. നീറുന്ന ചിന്തയുടെ കയത്തിലേക്ക് ആത്മാവും ശരീരവും എടുത്തു ചാടി.

കാറ്റടിച്ചു. കാറ്റിനു കറുപ്പായിരുന്നു നിറം. തണുപ്പും കറുപ്പും. ഗ്രാമത്തിന്റെ നീരളിപിടുത്തം ശരീരമാകെ മുറുകിതുടങ്ങുന്ന രാത്രികള്‍. അനന്തമായ് ആകാശത്തേക്ക് പാതിരാവില്‍ കൌതുകത്തോടെ താരശേഖരങ്ങളെ നോക്കി കൈകാലുകളില്‍ കണക്കെടുക്കുന്ന കുട്ടിയായിപ്പോയി ഞാന്‍ അപ്പോള്‍. വീടിനു മുന്നിലുള്ള സെമിത്തേരിയില്‍ പാതിരാത്രിയില്‍ മരിച്ചവര്‍ ഉയിര്‍ക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് കൌതുകത്തോടെ നോക്കിയിരുന്ന അതെ വികാരം കമ്പിളി പുതപ്പിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നു വന്നു.

ഞങ്ങള്‍ തമാശ പറഞു, കളിച്ചു, ചിരിച്ചു...പ്രവാസ ജീവിതം ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അതൊരു വലിയ തുടക്കം ആയിരുന്നു എന്ന് കരുതിയില്ല. പരല്‍മീനിന്‍റെ പിടച്ചില്‍ പോലെ തുടങ്ങി പില്‍കാലത്ത് നെഞ്ചാംകൂട് തകര്‍ക്കുന്ന കൊള്ളിമീനുകള്‍ പായാന്‍ തക്കവണ്ണം ഉള്ള തുടക്കം. കാറ്റും കോളും നിറഞ്ഞ ദിനങ്ങളില്‍ ഏകാന്തതയും, പ്രിയതമയും ആശ്വാസ വാക്കുകള്‍ ചൊല്ലി തന്നു. നിറഞ്ഞ കണ്‍ തടങ്ങള്‍ താനെ വറ്റിവരണ്ടു. പ്രതീക്ഷയുടെ എല്ലാ വഴികളും ഒരിടത് അടയുകയും പുതിയ പ്രകാശം പ്രേതിക്ഷകള്‍ക്ക് തിരി കൊളുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു!  കാലം അത് ഒരു സിദ്ധവൈദ്യനാകുന്നു..മുറിവുണക്കി..  മുറിവ് കെട്ടി..വിധി വൈപരീത്യതിന്റെ കലുഷിതമായ പാതയിലേക്ക് കാലുകള്‍ അമര്‍ത്തി നടക്കുവാന്‍...

കാലമാകുന്ന വൈദ്യന്‍ ഉണക്കിയ മുറിപ്പാടുകള്‍ കാലാന്തരെ പഞ്ചപാണ്ഡവന്മാരെ എല്ലാവരയും എത്ര ബാധിച്ചു എന്നറിയില്ല. ചിലപ്പോള്‍ ഉര്‍വശി ശാപം ഉപകാരം ആകുന്നു!
*************                         ***********
അഞ്ചു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം ഞാന്‍ ഇന്ന് റാസല്‍ ഖൈമക്ക്  തിരിച്ചു വന്നിരിക്കുന്നു. റാന്തല്‍ റൌണ്ട് എബുടില്‍  നിന്നും നക്കീലിലേക്കുള്ള പൊട്ടി പൊളിഞ്ഞ റോഡ്‌ . മനാര്‍ മാള്‍, ലുലു സെന്‍റര്‍ , ഗള്‍ഫ് സിനിമ, പഴയ ദോശക്കട, കേരള സൂപ്പര്‍ മാര്‍കെറ്റ് ... എല്ലാം പഴയപോലെ.. പക്ഷെ അംബരചുംബികളായി പുതിയ കെട്ടിടങ്ങള്‍ അടുത്തടുത്ത്‌ നഗരത്തില്‍ തോരണം കെട്ടിയിരിക്കുന്നു. പാരകെട്ടുകള്‍ വീണ്ടും ഇടിച്ചു നിരത്തപെടുന്നു. ഷവലുകളും, ഗ്രബുകളും, ബുള്ടോസരുകളും നിരന്തരം പാറകെട്ടുകളോട് മത്സരിക്കുന്നു. ടണ്‍ കണക്കിന് സ്ഫോടക വസ്തുക്കള്‍ പാറക്കൂട്ടങ്ങളെ ചിന്നഭിന്നമാക്കി തെറിപ്പിക്കുന്നു.ആദ്യമായി ഞങ്ങളെ ക്വാറി കാണിക്കാന്‍ കൊണ്ടുപോയ ബെരണ്ട് ജാന്‍ കൂപ്പര്‍ പറഞ്ഞത് ഓര്‍മ വന്നു "Breaking Mountains... Making Pieces..."

പില്‍കാലത്ത് അത് ജീവിതത്തിലും സത്യമായി തീര്‍ന്നു !

ഇന്ന് പഴയ ദിനേശന്‍ എന്ന ത്രുശൂര്‍ക്കാരന്‍ നാത്തൂരായ പത്താം നമ്പര്‍ വില്ലയില്‍ വീണ്ടു ഒരു രാത്രി..അന്നത്തെ അഞ്ചു പാവങ്ങില്‍ ഇപ്പോള്‍ ഇവിടെ മൂന്നു പേര്‍ .. അതിഥി ആയ ഞാനും അന്തേവാസികള്‍ ആയ വിനോദ്, രഞ്ജിത്ത്. ഓര്‍മയുടെ ചെപ്പില്‍ നിന്നും കാലങ്ങള്‍ പുറത്തിട്ടു ഉറങ്ങാന്‍ പോവുകയാണ്.....

അഞ്ചുപേര്‍ ചേര്‍ന്ന് എടുത്ത വില്ല കാലക്രെമേണ ആള്‍ക്കാര്‍ മാറി മാറി വന്നു. പുതിയ ബന്ധങ്ങള്‍ നൂലിഴ തീര്‍ത്ത് പത്താം നമ്പര്‍ വില്ല നിറഞ്ഞു നിന്നു തോബിയാസ് റോമല്‍, വിനീഷ്, റിനു തോമസ്‌ ... അങ്ങനെ പുതുമുഖങ്ങള്‍ വന്നു ചേക്കേറി..

നാളെ കല്യാണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഭാര്യയും കുട്ടിയുമായി കഴിയുന്ന റിനുവിന്ടെ വീട്ടില്‍ പോകണം. കരിങ്കല്‍ ക്വാറിയിലെ ഓഫീസുകളുടെ ചുമരുകളുടെ ഇടയിലെ നല്ല സുഹൃത്തായ ചാക്കോയെ കാണണം (പാവത്തിന്റെ കഷണ്ടിയുടെ ആദിക്യം എത്രമാത്രം കൂടിയിട്ടുണ്ട് എന്നറിയില്ല).

അഞ്ചു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം ദുബായില്‍ നിന്നും റാസല്‍ ഖൈമയിലേക്ക് എത്തുമ്പോള്‍ എട്ടു വര്‍ഷം മുമ്പ് പഴഞ്ചനായ ഒരു എയര്‍ ഇന്ത്യാ വിമാനത്തില്‍ കൊച്ചിയില്‍ നിന്നും ഗള്‍ഫിന്റെ തീരത്തേക്ക് വന്നിറങ്ങി എമിരേറ്റ് ട്രന്‍സ്പോര്ടില്‍ ഒരു മഞ്ഞ വണ്ടിയ്ല്‍ കയറി കാറ്റത്തും, പൊടിയിലും റംസാനിലെ രാത്രിയില്‍  വീട്ടില്‍ നിന്നും കൊടുത്തു വിട്ട അച്ചാറും, ചമ്മന്തിപൊടിയും ... പിന്നെ സ്നേഹവും, വിരഹ നൊമ്പരവും പൊതിഞ്ഞു കെട്ടി ഇരുന്ന ഇരുപ്പു ഓര്‍ത്തു പോവുകയാണ്.

ആകാശത്തിനു നീല നിറമല്ല. കറുപ്പും അല്ല. അത് വെള്ളയാണ്..തൂവെള്ള. പഞ്ഞികെട്ടുകള്‍ പോലെ വെളുത്ത്, വെളുത്ത് ആകാശം ചിരിക്കുന്നു. റാസല്‍ ഖൈമയിലെ ആകാശവും, ദുബായിലെ ആകാശവും പിന്നെ അങ്ങ് കേരളത്തിലെ ഗ്രാമത്തിലെ ആകാശവും എല്ലാം ഒന്ന് തന്നെ ആണോ? റാസല്‍ ഖൈമ എന്നാല്‍ എന്‍റെ മസ്സില്‍ നീറ്റല്‍ ആണ്. കാലാന്തരേ മുറിവ് ഉണങ്ങിയിട്ടുണ്ട് ...എന്നാല്‍ ഞാനിപ്പോള്‍ ഈ വെളുത്ത ആകാശവിതാനത്ത് ഒന്ന് ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ? മെല്ലെ മെല്ലെ മാലാഖ കുഞ്ഞുങ്ങളെ സ്വപ്നം കണ്ടുറങ്ങുന്ന കുരുന്നിനെ പോലെ പുഞ്ചിരിച്ചു..പുഞ്ചിരിച്ചു...!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
കടപ്പാട്: 
എന്നെ ശല്യപെടുത്തി തിരികെ റാസല്‍ ഖൈമയില്‍ എത്തിച്ച രഞ്ജിത്ത് , വിനോദ്.  നല്ല സദ്യ ഉണ്ടാക്കി തന്നു സല്കരിച്ച റിനുവിനും ഭാര്യക്കും  ഒപ്പം അവരെ സഹായിച്ച അനൂപിനും ഭാര്യക്കും. പിന്നെ യാത്ര മംഗളം പോലെ കണ്ടിറങ്ങിയ ജാക്സ് എന്ന് ഞാന്‍ വിളിക്കുന്ന സന്തോഷ്‌ എന്ന ചാക്കോച്ചന്

വെജിറ്റെറിയന്‍മാര്‍ ഉണ്ടാകുന്നത്...!!

നോണ്‍ വെജിറ്റെരിയന്മാര്‍ (വെറിയന്മാര്‍ അല്ല ) ക്ഷമിക്കുക. ഒരു പക്കാ മാംസഭുക്കായ അച്ചായന്‍ കുഞ്ഞു എങ്ങിനെ പച്ചക്കറി വീരനായി എന്ന ദുരന്തം എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ട കിത്ത് & കിന്‍സിനുവേണ്ടി  ഒന്ന് അവതരിപ്പിച്ച്കൊള്ളട്ടെ. കാരണം നിങ്ങള്‍ ഒക്കെ തന്നെ ആണ് കഴിഞ്ഞ കുറെ ദശാബ്ദങ്ങള്‍ ആയി എന്നെ ചീത്ത വിളിക്കുകയും വാളന്‍പുളി തിന്ന മാതിരി ഉള്ള മുഖം കാണിച്ചു വിഷമിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്!! കുറഞ്ഞപക്ഷം മീന്‍ എങ്കിലും ഇല്ലങ്കില്‍ അത് പാപമാണെന്ന രീതിയില്‍ ഇരിക്കുന്ന വീട്ടില്‍ നിന്നും പച്ചക്കറി ആണ് ലോകത്തെ ഏറ്റവും മഹത്തായ ഭക്ഷണം എന്ന്  ഞാന്‍ പറയാന്‍ എന്താണ് കാരണം??  വലിയ മുഖവുര ഇല്ലാതെ   ഒരുവിധത്തില്‍ അങ്ങ് കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം

കുഞ്ഞുംനാളില്‍ മീനും ഇറച്ചിയും ഒക്കെ സ്വാദോടെ കഴിച്ചിരുന്ന  ആളായിരുന്നു ഈയുള്ളവനും. കപ്പയും മീനും ഒക്കെ ആയിരുന്നു അന്നത്തെ സ്വാദുള്ള വിഭവം. എന്നാല്‍ ഈ ഇഷ്ടമൊക്കെ അനിഷ്ടമാകാന്‍ രണ്ടു സംഭവങ്ങള്‍ ആണ് വഴിവച്ചത്..

സംഭവം ഒന്ന്:
രണ്ടിലോ, മൂന്നിലോ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഒരു മഞ്ഞപ്പിത്തം എന്നെ കേറിയങ്ങ് ആലിംഗനം ചെയ്തു. മഞ്ഞപ്പിത്തം വന്നുകഴിഞ്ഞാല്‍ ഏതാണ്ട് തീഹാര്‍ ജയിലില്‍ കിടക്കുന്ന തടവുപുള്ളിയുടെ അവസ്ഥയാണ് വീടുകളില്‍. മീന്‍ പാടില്ല, ഇറച്ചി പാടില്ല, മുട്ടപാടില്ല, ഉപ്പു കൂട്ടാന്‍ പാടില്ല, കാപ്പി കുടിക്കാന്‍ പാടില്ല... അങ്ങനെ വായില്‍ വക്കാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു സാധനവും കഴിക്കാന്‍ പാടില്ലത്രെ. ഏതോ  സാഡിസ്റ്റു ക്കള്‍ ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു നിയമം !! ഏതെങ്കിലും ഒരു പാവത്തിന് ജോണ്ടിസ് വന്നുപോയാല്‍ നിബന്ധനകളുടെ ചുറ്റുമതില്‍ തീര്‍ത്ത് വീടുകാര്‍ അവനെ പെറോട്ട അടിക്കും. ഇതിനിടക്ക് സാക്ഷാല്‍ യേശുക്രിസ്തു കുരിശില്‍ കിടന്നു "എനിക്ക് ദാഹിക്കുന്നു" എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ യഹൂദന്മാര്‍ കൊടുത്ത ഒരു സാധനം ഉണ്ട് - കയ്പുനീര്‍  (ഈ ആചാരത്തിന്റെ  പുതിയ വേര്‍ഷനാണ് നമ്മുടെ പോലീസ് ഏമ്മാന്മാര്‍ ജയിലില്‍ മൂത്രം കുടിപ്പീര് എന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്നു). ഏതാണ്ട് ആ കയ്പ്പ് നീരിന്റെ സ്വാദുള്ള ഏതോ നാട്ടുവൈദ്യന്മാര്‍ അരച്ചു കലക്കി തരും ... വര്‍ഷകാലത്ത് കൂലംകുത്തി ഒഴുകുന്ന പുഴവെള്ളം പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഒരു കഷായം!! അത് ഉള്ളിലേക്ക് പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ പോയതിനെക്കാള്‍ ഇരട്ടി വേഗത്തില്‍ തിരിച്ചു വരാനുള്ള പ്രജോദനം ആണ്താനും.. 

എന്തായാലും ഈ താഡനങ്ങള്‍ ഒക്കെ മഞ്ഞപ്പിത്തം എന്നാ മഹാ വ്യാധി ഒഴിഞ്ഞു പോകുന്നത്  വരെ  ഉണ്ടാകും.  പില്‍ക്കാലത്ത് ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം മനസിലാക്കി, മഞ്ഞപ്പിത്തം വന്നാല്‍ കാണുന്നതൊക്കെ മഞ്ഞായയിരിക്കും എന്ന് പറയുന്നത് വെറുതെ ആണെന്ന്. ആ പഴമൊഴി ഉണ്ടാക്കിയവനെ രണ്ടു പൂശി വിടാനുള്ള ദേഷ്യം ചിലപ്പോള്‍ തോന്നിയിട്ടുമുണ്ട് അന്ന് ...

പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു ഗതി മാറിപോയി എന്ന് തോന്നുന്നു...  ആ! അങ്ങനെ രണ്ടു മാസം പച്ചക്കറി എന്ന ചപ്പും ചവറും കഴിക്കാന്‍ ഞാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം കുറെ ദിവസം ഒക്കെ "പിതാവേ ഈ പാനപാത്രം അങ്ങ് എടുക്കണേ " എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു പോയിട്ടുണ്ട്.  എന്നാല്‍ കാലക്രമേണ മൂത്തവര്‍ വാക്കും മുതുനെല്ലിക്കയും ആദ്യം കയ്ക്കും, പിന്നിയെ ഇനിക്കും  എന്നൊക്കെ ആരോ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ .. ഏതാണ്ട് അതുപോലെ കാര്യം അങ്ങ് നീങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി..എനിക്ക് പച്ചക്കറി അങ്ങ് പിടിച്ചു പോയി എന്ന് സാരം !!

അങ്ങനെ മഞ്ഞപ്പിത്തം ഒക്കെ മാറിയ ശേഷവും പച്ചക്കറി ശീലമായി.... ഇറച്ചി..മീന്‍ ഒക്കെ കാണുമ്പോള്‍ ഒരുതരം പേടിയോ, അരോചകമായോ  ഒക്കെ തോന്നി തുടങ്ങി .ഒരു പക്ഷെ വീണ്ടും മഞ്ഞപ്പിത്തം പിടിക്കും എന്നാ പേടി ആയിരിക്കുമോ മനസ്സില്‍... ആര്‍ക്കറിയാം ??

സംഭവം രണ്ട്:
പച്ചക്കറി  ഫാനകാനുള്ള ആദ്യകാരണം രക്തരൂക്ഷിതം ആയിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ രണ്ടാമത്തെ കാരണം ഇത്തിരി കട്ടിയായിപ്പോയി. പില്‍കാലങ്ങളില്‍  ഉറക്കത്തില്‍ ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നും, പേടിച്ചും ഒക്കെ മനസ്സിനെ പിടിച്ചു കുലുക്കിയ ഒന്നായിപ്പോയി രണ്ടാമത്തെ അനുഭവം...

ചെറുപ്പത്തില്‍ വീട്ടില്‍ കല്യാണം എന്നാല്‍  അതൊരു  ഉത്സവ മേളം ആയിരുന്നു. പച്ചക്കറി വാങ്ങല്‍, വാഴക്കുല വാങ്ങി  ചൂളക്ക് വച്ചു പഴുപ്പിക്കള്‍.... കാളയെ നേരത്തെ വീട്ടില്‍ വാങ്ങി നിര്‍ത്തുക, കല്യാണത്തിനു ഒന്ന് രണ്ട് ദിവസം മുമ്പെ തുടങ്ങുന്ന പാചകങ്ങള്‍ ...ഇതൊക്കെ കുട്ടികളായ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു ഉത്സവം തന്നെ. 

അങ്ങനെ ചേട്ടന്‍റെ കല്യാണത്തിനു അടുത്തെവിടുന്നോ ഒരു മൂരിക്കുട്ടനെ വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്നു. അവനെ കണ്ടാല്‍ ഒന്ന് നോക്കിപ്പോകും..മുതുകില്‍ പൂഞ്ഞയും ഒക്കെയായി കൊഴുത്തു തടിച്ചു സത്യത്തില്‍ ജിമ്മില്‍ പോയപോലെ ഉണ്ട് കക്ഷി. അതൊരു ആകര്‍ഷണമായിരുന്നു..കമ്മീഷണറിലെ  സുരേഷ്ഗോപിയോ, കിങ്ങിലെ  മമ്മുക്കയോ,  ദേവാസുരത്തിലെ ലാലേട്ടനോ ഒക്കെപ്പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ഉശിരന്‍ കാളക്കുട്ടന്‍. മാന്യന്മാര്‍ അധികം സംസാരിക്കില്ല എന്ന് പറയുമ്പോലെ അവന്‍ അങ്ങനെ നീണ്ടു നിവര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു ! ഒച്ചയും അനക്കവും ഒന്നുമില്ലാതെ നില്‍ക്കുന്ന അവനെ കാണാന്‍ .. ഒന്ന് തൊടാന്‍ കൊതിയായിരുന്നു. ആദ്യമൊക്കെ തൊടാന്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ അവന്‍ തലയിട്ടു കുലുക്കി അവന്‍ ദേഷ്യം കാണിക്കുമായിരുന്നു. പിന്നെ, പിന്നെ അത് മാറി . മേലാകെ നിറയുന്ന ചന്ദന നിറവും വയറ്റിലേക്ക് പടരുന്ന വെള്ള നിറവും വശ്യമായിരുന്നു. അവനു വൈക്കോലും വെള്ളവും കൊടുക്കാനും, അത് അയവിറക്കുന്നത്  നോക്കി നില്‍ക്കാനും  കൌതുകമായിരുന്നു.

എന്നാല്‍ വൈകാതെ ഞാനൊരു ഭീകരത മനസിലാക്കി! ഇവനെ കൊന്നു വെട്ടിനുറുക്കി കഷണംമാക്കി കറിയായും വറുത്തും ഒക്കെ കല്യാണ സദ്യക്ക് വിളമ്പാന്‍ പോവുകയാണ്!! എന്‍റെ ദൈവമെ.... എനിക്കത് സഹിക്കാന്‍ പറ്റില്ലായിരുന്നു.... പക്ഷെ സത്യം മറച്ചു വക്കാന്‍ പറ്റില്ലാലോ??  ഇതൊന്നും  അറിയാതെ ആ പാവം അങ്ങനെ നെഞ്ചും വിരിച്ചു നില്‍ക്കുകയാണ്.

മൂന്നാം ദിവസം ഉച്ച കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍  വീട്ടില്‍ കാളക്കുട്ടനെ കൊല്ലുന്നതിനെ പറ്റി ചര്‍ച്ച നടക്കുകയും പ്രായമായ ഒരു ചേട്ടന്‍ അതിനുള്ള ആരാച്ചാരെ  എത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. അയാളെ ഞാന്‍ ഒന്ന് നോക്കി. ചോര നിറയുന്ന കണ്ണുകള്‍. നാടന്‍ ചാരായത്തിന്റെ അതി രൂക്ഷ ഗന്ധം. നാടന്‍ വാറ്റ് കുടിച്ചു പൂസയിട്ടെ അയാള്‍ കാളയെ വെട്ടാന്‍ വരാറുള്ളത്രെ. വെട്ടിയ കാളയുടെ തോല്‍ അയാള്‍ തന്‍റെ പങ്ക്  ഇറച്ചിക്കൊപ്പം  കൊണ്ടുപോകും !!


എന്‍റെ നെഞ്ചിലൊരു ഇടിത്തീ വീഴുകയായിരുന്നു. മുന്ന് നാല് ആണുങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ആ ആരാച്ചാര്‍ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .. കാളയെ ഒന്ന് നോക്കി. ആരാച്ചാരെ കണ്ടിട്ടും കണ്ട ഭാവം കാണിക്കാതെ കാളക്കുട്ടന്‍ അലസമായി നിന്നു. " ഓടിക്കോ .. രക്ഷപെട്ടോ.." എന്നൊക്കെ വിളിച്ചു പറയണം എന്ന് എനിക്ക്  തോന്നി...കറുമ്പനായ ആരാച്ചാര്‍ അവന്‍റെ അടുത്തതി. നെറ്റിക്കൊന്നു തലോടി..അവന്‍റെ ദേഹതോക്കെ ഒന്ന് അടിച്ചു നോക്കി. അയാളുടെ മനസ്സില്‍ ഒരു പക്ഷെ മാംസത്തിന്റെ തൂക്കം ആയിരിക്കും അപ്പോള്‍ വന്നിരിക്കുക. " നീ കൊള്ളമല്ലോടാ " എന്ന് പതറിയ ഒരു കമന്റും. ഞാന്‍ അങ്ങനെ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നപോള്‍ അയാള്‍ കാളക്കുട്ടനെ അഴിച്ചു അടുത്തുള്ള റബ്ബര്‍  തോട്ടത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. കൂടെ മുന്ന് നാല് ആള്‍കാരും.  ഞാന്‍ മെല്ലെ അതിനു പുറകെ നടന്നു...

എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ സാക്ഷി നില്‍ക്കെ അയാള്‍ ആ കാളക്കുട്ടന്റെ കാലുകള്‍ കൂട്ടികെട്ടി അതിനെ തെള്ളിമറിച്ചിട്ടു. തഴെക്കിടന്നു ആ ജീവി കാലിട്ടടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അതിനിടയില്‍ ആ കരിംഭൂതം തന്‍റെ കത്തിക്ക് മൂര്‍ച്ചകൂട്ടനായ് കല്ലിലിട്ടു ഉരക്കാന്‍ തുടങ്ങി. കല്ലില്‍ കത്തിയുരയുന്ന ശബ്ദം മരണത്തിന്റെ വിളി പോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. ഞാന്‍ അങ്ങനെ  നോക്കി നില്‍ക്കെ ആ കറുത്ത കൈകള്‍ എന്‍റെ കാളക്കുട്ടന്റെ കഴുത്തറുത്തു!!?? ചുടു ചോര നാലുപാടും ചീറ്റി തെറിച്ചു ....കണ്മുന്നിലെ ആദ്യത്തെ കൊലപാതകത്തിന് ഞാന്‍ സാക്ഷി ആവുകയാണ്..എന്‍റെ നെഞ്ചു പിടക്കാന്‍ തുടങ്ങി...കണ്ണില്‍ നിന്നും ചുടുകണം ഊര്‍ന്നിറങ്ങി ... നിമിഷനേരത്തിനുള്ളില്‍ അയാള്‍ കാളക്കുട്ടന്റെ തല അറുത്തുമാറ്റി. അറുത്തുമാറ്റിയ തല തറയില്‍ കിടന്നു പിടക്കുന്നു..തലയില്ലാത്ത ശരീരം മണ്ണില്‍ ക്കിടന്നു വിറക്കുന്നു...

പിന്നെ കുറെ നേരത്തേക്ക് എന്‍റെ കാഴ്ച മങ്ങിപോയതുപോലെയായി. അതിനിടക്ക് കാളക്കുട്ടനെ അയാള്‍ കഷണം കഷണം ആയി മാറ്റികൊണ്ടിരുന്നു. ചുടുചോരയുടെയും പച്ച മാംസതിന്റയും രൂക്ഷ ഗന്ധം അന്തരീക്ഷത്തില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നു. അതിനിടെ ആരോ ഞാന്‍ ഒളിഞ്ഞിരുന്നു ഒക്കെ കാണുന്നത് കണ്ടുപിടിച്ചു. " ഈ ചെറുക്കന്‍ ഇവിടിരുന്നു എന്ത് കാണിക്കുവാ... വീട്ടീ പോടാ.." ബന്ധത്തിലുള്ള ഏതോ ഒരു കശ്മലന്‍ എന്‍റെ ചെവി നുള്ളിയെടുത്തു. ഞാന്‍ അവിടെ നിന്നു ഓടി .. അതിവേഗം!

ചെന്ന് വീണത്‌ കട്ടിലിലേക്ക്. കണ്ണുകള്‍ ഞാന്‍ ഇറുക്കി അടച്ചു. ചോര... എങ്ങും ചോര.. ചോരയുടെ മണം... സുന്ദരനായ കാളക്കുട്ടന്റെ രക്തത്തില്‍ കിടന്നു പുളയുന്ന ശരീരം. ഉടലില്ലാതെ തുടിക്കുന്ന തല..!!! രക്തത്തില്‍ കുതിര്‍ന്ന മാംസകഷണങ്ങള്‍  ചോരക്കണ്ണന്‍ അറുത്തുമാറ്റുന്നു. ഇത്രയും ഭീകരമായ കാഴ്ച ഇതുവരെ  കണ്ടിട്ടില്ല. 

ആ രാത്രി എനിക്ക് ഉറങ്ങാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. എങ്ങനെ ഉറങ്ങും?

കല്യാണ സദ്യ. വിളമ്പുകാര്‍ എന്‍റെ ഇലയിലേക്ക് ഇറച്ചി കഷണങ്ങള്‍ കോരിയിട്ടു. ഞാന്‍ അതില്‍ നോക്കിയിരുന്നു...ഒരുനിമിഷം! എനിക്കത് കഴിക്കാനാകുന്നില്ല. എന്‍റെ കാളക്കുട്ടന്റെ ശവം! അത് മസാല പുരട്ടി വേവിച്ചു എന്‍റെ  മുന്നില്‍!!?? ഈ ജഡം ഞാന്‍ എങ്ങനെ കഴിക്കും? ഞാന്‍ ഇത്തിരി ചോറുമാത്രം കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി പുറത്തേക്കിറങ്ങി...
***                        ***                    ***                                  ***

സുഹൃത്തുക്കളെ..ഇന്നും ഏതെങ്കിലും നോണ്‍വെജ്  കണ്ടാല്‍ ആദ്യം മനസ്സില്‍ ഓടി എത്തുന്നത് ഈ ചിത്രമാണ്‌. പിന്നീടത്‌ കാലാന്തരെ എന്നെ സസ്യഭുക്കാക്കി മാറ്റി. എല്ലാവരും മാംസം ആര്‍ത്തിയോടെ കഴിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ മാത്ര ഏകനായി.. പലരും എന്നെ ഉപദേശിച്ചു. മാംസം കഴിക്കണം. ശരീരത്തിന് വേണ്ട അത്യാവശ്യ ഗുണങ്ങള്‍ അത് തരും. ഇറച്ചിയും മീനും കഴിക്കത്ത്തവന്‍ ഊളനാണ്... നീ ആരാണ് പോറ്റിയോ? അങ്ങനെ .. അങ്ങനെ ഒത്തിരി പേരുദോഷം കിട്ടിയിട്ടുമുണ്ട് അന്നൊക്കെ.  ഒരു നസ്രാണി ചെക്കന്‍ വീട്ടുകാരെ നാണം കെടുത്താന്‍ പച്ചക്കറിയും തിന്നു നടക്കുന്നത് അവര്‍ക്ക് അസഹ്യമായിരുന്നു!!

എപ്പോള്‍ കഴിക്കാന്‍ തോന്നിയാലും ഈ രണ്ടു സംഭവങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ ഓടി എത്തും. അതിനാല്‍ എന്‍റെ ബന്ധുക്കളെ..സുഹൃത്തുക്കളെ ...ഇപ്പോള്‍ സംഗതി പിടി കിട്ടിയല്ലോ..ഇനിയും ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചെന്നെ ഖിന്നന്‍ ആക്കരുതെ..എപ്പോളെങ്കിലും സല്‍ക്കരിക്കാന്‍ തോന്നുകയാണെങ്കില്‍ ഈ പാവത്തിന് വല്ല ഉരുളക്കിഴങ്ങ് കറിയോ...കടലക്കറിയോ..പയറോ...അവിയലോ ഒക്കെ കൊണ്ട് ആ കര്‍മ്മം അങ്ങ് നടത്തിയേക്കണേ...നിങ്ങള്‍ എന്ത് വേണമെകിലും കഴിച്ചോ..എന്നയങ്ങ്..........


വെജിറ്റെറിയന്‍മാര്‍ കീ ജയ്‌ ..!!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------