ഇന്നെനിക്കൊന്നും ചെയ്യാനില്ല. തണുത്തുറഞ്ഞൊരു ദിവസമാണ്.
ഫേസ്ബുക്കിൽ ഒന്ന് കേറിയേക്കാം.
വെറുതെ മൊബൈലിൽ കുത്തികുത്തിയിരുന്നപ്പോൾ ഫ്രണ്ട്സ് ലിസ്റ്റോന്നുനോക്കി. ആയിരത്തിനുമുകളിലായി. അതിൽ എഴുനൂറ്റമ്പതോളംപേർ സ്ലീപ്പിങ് ഫ്രണ്ട്സ് ആണ്. ഒരാവേശത്തിന് കേറി ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചിട്ട് പിന്നീട് ഉറക്കം തൂങ്ങുന്നവർ, മുറ്റത്ത് രണ്ടാനയെ വാങ്ങികെട്ടിയിരിക്കുന്നപോലെ ഫ്രണ്ട്സ്കളുടെ എണ്ണത്തിൽ അഭിമാനിക്കുന്നവർ, ഒരു ലൈക് അടിച്ചാൽ ചാരിത്യ്രം നശിക്കുമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന-എല്ലാം നിശബ്ധമായി കാണുന്നവർ... അങ്ങിനെ ക്ഷുദ്രജീവികളും, പകൽമാന്യന്മാരും, മാന്യന്മാരും എല്ലാം അടക്കിവാഴുന്നൊരുലോകത്താണ് എൻറെ ഈ സ്ലീപിങ്ങ് ഫ്രണ്ട്സ്.
കുറേപേരെയങ്ങ് അൺഫ്രണ്ട് ചെയ്താലോ? എന്തിനാ അധികം? നല്ല ഫ്രണ്ട്സ് കുറച്ചുപോരേ?
എ-മുതൽ ഓരോരുത്തരായി അങ്ങിനെ ജെ-യിലെത്തി.
ജാസ്മിൻ ജോസഫ്... കഴിഞ്ഞ എട്ടുമാസമായി ഫേസ്ബുക്കിൽ ആക്ടീവല്ല!
ചിരികുകമാത്രം ചെയ്യുന്ന അവളുടെ മുഖത്ത് നിറയുന്ന ഉന്മേഷത്തിന്റെ അളവെത്രയാണ്? മോണോലിസയെപ്പോലെ നീയും നിഗൂഢതകൾ കണ്ണുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണോ ജാസ്മിൻ ജോസഫ്?
അവൾ ഒരിക്കൽ എൻറെ സുഹൃത്തായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇന്നവൾ ഇവിടെ ഇല്ല. ഇനി ഒരിക്കലും ഇതിൽ വരികയുമില്ല. നിർജീവം... നിശബ്ദം... നിശ്ചലം.
ഞാൻ അവളുടെ പ്രൊഫൈലിൽ തൊട്ടു. ചിരിച്ചിത്രങ്ങൾ എൻറെ കണ്ണുകളിൽ ആഴത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിച്ച് വിരലിനടിയിൽ തെന്നിമാറി. ഭർത്താവും കുട്ടികളുമൊത്ത് പാർക്കിലും, പള്ളിയിലും, നാടിൻറെ ഹരിതാഭയിലും പുഞ്ചിരിതൂകി, പുഞ്ചരിതൂകി അവസാനം സ്വന്തം വീടിൻറെ മുൻപിൽ വെയിലത്ത് പറിച്ചുനടപ്പെട്ടൊരു ചെടിപോലെ വാടിത്തളർന്നവൾ നിൽക്കുന്നു.
ജാസ്മിൻ...എൻറെ കൊച്ചേ .... നിൻറെ ഓരോചിരിക്കുള്ളിലും ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കള്ളനെപ്പോലെ പാത്തിരുന്ന മൃത്യുവിന്റെ ചിലമ്പൊലിയായിരുന്നല്ലോ. മണ്ണിലേക്ക് നിന്നെ വലിച്ചെടുത്ത് ഗ്രാനൈറ്റിൽ തീർത്ത കറുത്തഫലകത്തിലെ വെളുത്ത അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളായി നിൻറെ ജനനവും മരണവും കുത്തിക്കിഴിച്ചുവച്ച് നിനക്ക് മാത്രം നിത്യശാന്തികുറിച്ച് കടന്നുപോയ വിധി!
ഓർമകളെ, പറയൂ ഞാൻ നിങ്ങളെ എങ്ങിനെ ചവിട്ടി പുറത്താക്കും ?
കുഞ്ഞുങ്ങളെ ആലിംഗനം ചെയ്തുനിൽക്കുന്ന ജാസ്മിൻ കൊച്ചേ .... ഞങ്ങൾ എല്ലാവരെയുംകാൾ മുൻപേ മരണം നിന്നെആലിംഗനം ചെയ്തല്ലോടീ.
പൂർത്തിയാക്കാത്ത ഒരു ചിത്രം പോലെ എവിടെയോ, എന്തൊക്കെയോ ബാക്കിനിർത്തി നീ മാഞ്ഞുപോയി. ചന്ദ്രികയെ വിഴുങ്ങുന്ന കാർമേഘക്കൂട്ടങ്ങൾപോലെ നിൻറെ പ്രിയപ്പെട്ടവരിലൊക്കെ കറുത്തവാവ് സമ്മാനിച്ച് നീ മറഞ്ഞുപോയി.
അൺഫ്രണ്ട് ജാസ്മിൻ?
എന്നെ നോക്കി ഫേസ്ബുക് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കുകയാണ്. അപ്പോൾ എൻറെ വിരൽത്തുമ്പിൽ ഒത്തിരിയൊത്തിരി തണുപ്പുറഞ്ഞുകൂടി. നിൻറെ ചിരിക്കുന്ന മുഖത്തുനോക്കി നിന്നെ ഞാൻ എങ്ങിനെ അൺഫ്രണ്ടാക്കുമെടീ ?
നീയിനി വരില്ല. ഒരിക്കലും. എങ്കിലും.....???
നിന്നെ അൺഫ്രണ്ട് ആക്കിയശേഷം എപ്പോളെങ്കിലും വീണ്ടും നിനക്കൊരു ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചാൽ അത് അക്സെപ്റ്റ് ചെയ്യാൻ കഴിയാതെ നിൻറെ കുഴിമാടത്തിനുമീതെ കാറ്റും, വെയിലും, മഴയുമേറ്റ് ഉയർന്നുനിൽക്കുന്ന കുരിശുപോലെയാകരുതല്ലോ.
നിന്നെ ഞാൻ അൺഫ്രണ്ട് ആക്കില്ലടീ. ഒരിക്കലും.. ഒരിക്കലും.
എൻറെ തണുത്തുറഞ്ഞ വിരൽ നിശ്ചലം. അപ്പോൾ കണ്ണുകൾ അടയുകയായിരുന്നു. മേഘക്കൂട്ടങ്ങൾ ആഗതമാകുന്നു. അതിലെവിടെയോ നീ ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്. പുഞ്ചിരിതൂകി. നിഗൂഢമായ ചിരിതൂകി.
അതെ, എല്ലാം ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ഞുപോവുകയാണ്. നിൻറെ ലോകവും എൻറെ ലോകവും.
നിന്നോടൊപ്പം അസ്തമിച്ച പാസ്വേർഡുമായി എൻറെ ഫേസ്ബുക്കിൽ നീ കിടന്നോളൂ. ചരിച്ചോളൂ. അവസാനം എത്തുംവരേയ്ക്കും.
ഫേസ്ബുക്കിൽ ഒന്ന് കേറിയേക്കാം.
വെറുതെ മൊബൈലിൽ കുത്തികുത്തിയിരുന്നപ്പോൾ ഫ്രണ്ട്സ് ലിസ്റ്റോന്നുനോക്കി. ആയിരത്തിനുമുകളിലായി. അതിൽ എഴുനൂറ്റമ്പതോളംപേർ സ്ലീപ്പിങ് ഫ്രണ്ട്സ് ആണ്. ഒരാവേശത്തിന് കേറി ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചിട്ട് പിന്നീട് ഉറക്കം തൂങ്ങുന്നവർ, മുറ്റത്ത് രണ്ടാനയെ വാങ്ങികെട്ടിയിരിക്കുന്നപോലെ ഫ്രണ്ട്സ്കളുടെ എണ്ണത്തിൽ അഭിമാനിക്കുന്നവർ, ഒരു ലൈക് അടിച്ചാൽ ചാരിത്യ്രം നശിക്കുമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന-എല്ലാം നിശബ്ധമായി കാണുന്നവർ... അങ്ങിനെ ക്ഷുദ്രജീവികളും, പകൽമാന്യന്മാരും, മാന്യന്മാരും എല്ലാം അടക്കിവാഴുന്നൊരുലോകത്താണ് എൻറെ ഈ സ്ലീപിങ്ങ് ഫ്രണ്ട്സ്.
കുറേപേരെയങ്ങ് അൺഫ്രണ്ട് ചെയ്താലോ? എന്തിനാ അധികം? നല്ല ഫ്രണ്ട്സ് കുറച്ചുപോരേ?
എ-മുതൽ ഓരോരുത്തരായി അങ്ങിനെ ജെ-യിലെത്തി.
ജാസ്മിൻ ജോസഫ്... കഴിഞ്ഞ എട്ടുമാസമായി ഫേസ്ബുക്കിൽ ആക്ടീവല്ല!
ചിരികുകമാത്രം ചെയ്യുന്ന അവളുടെ മുഖത്ത് നിറയുന്ന ഉന്മേഷത്തിന്റെ അളവെത്രയാണ്? മോണോലിസയെപ്പോലെ നീയും നിഗൂഢതകൾ കണ്ണുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണോ ജാസ്മിൻ ജോസഫ്?
അവൾ ഒരിക്കൽ എൻറെ സുഹൃത്തായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇന്നവൾ ഇവിടെ ഇല്ല. ഇനി ഒരിക്കലും ഇതിൽ വരികയുമില്ല. നിർജീവം... നിശബ്ദം... നിശ്ചലം.
ഞാൻ അവളുടെ പ്രൊഫൈലിൽ തൊട്ടു. ചിരിച്ചിത്രങ്ങൾ എൻറെ കണ്ണുകളിൽ ആഴത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിച്ച് വിരലിനടിയിൽ തെന്നിമാറി. ഭർത്താവും കുട്ടികളുമൊത്ത് പാർക്കിലും, പള്ളിയിലും, നാടിൻറെ ഹരിതാഭയിലും പുഞ്ചിരിതൂകി, പുഞ്ചരിതൂകി അവസാനം സ്വന്തം വീടിൻറെ മുൻപിൽ വെയിലത്ത് പറിച്ചുനടപ്പെട്ടൊരു ചെടിപോലെ വാടിത്തളർന്നവൾ നിൽക്കുന്നു.
ജാസ്മിൻ...എൻറെ കൊച്ചേ .... നിൻറെ ഓരോചിരിക്കുള്ളിലും ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കള്ളനെപ്പോലെ പാത്തിരുന്ന മൃത്യുവിന്റെ ചിലമ്പൊലിയായിരുന്നല്ലോ. മണ്ണിലേക്ക് നിന്നെ വലിച്ചെടുത്ത് ഗ്രാനൈറ്റിൽ തീർത്ത കറുത്തഫലകത്തിലെ വെളുത്ത അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളായി നിൻറെ ജനനവും മരണവും കുത്തിക്കിഴിച്ചുവച്ച് നിനക്ക് മാത്രം നിത്യശാന്തികുറിച്ച് കടന്നുപോയ വിധി!
ഓർമകളെ, പറയൂ ഞാൻ നിങ്ങളെ എങ്ങിനെ ചവിട്ടി പുറത്താക്കും ?
കുഞ്ഞുങ്ങളെ ആലിംഗനം ചെയ്തുനിൽക്കുന്ന ജാസ്മിൻ കൊച്ചേ .... ഞങ്ങൾ എല്ലാവരെയുംകാൾ മുൻപേ മരണം നിന്നെആലിംഗനം ചെയ്തല്ലോടീ.
പൂർത്തിയാക്കാത്ത ഒരു ചിത്രം പോലെ എവിടെയോ, എന്തൊക്കെയോ ബാക്കിനിർത്തി നീ മാഞ്ഞുപോയി. ചന്ദ്രികയെ വിഴുങ്ങുന്ന കാർമേഘക്കൂട്ടങ്ങൾപോലെ നിൻറെ പ്രിയപ്പെട്ടവരിലൊക്കെ കറുത്തവാവ് സമ്മാനിച്ച് നീ മറഞ്ഞുപോയി.
അൺഫ്രണ്ട് ജാസ്മിൻ?
എന്നെ നോക്കി ഫേസ്ബുക് ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കുകയാണ്. അപ്പോൾ എൻറെ വിരൽത്തുമ്പിൽ ഒത്തിരിയൊത്തിരി തണുപ്പുറഞ്ഞുകൂടി. നിൻറെ ചിരിക്കുന്ന മുഖത്തുനോക്കി നിന്നെ ഞാൻ എങ്ങിനെ അൺഫ്രണ്ടാക്കുമെടീ ?
നീയിനി വരില്ല. ഒരിക്കലും. എങ്കിലും.....???
നിന്നെ അൺഫ്രണ്ട് ആക്കിയശേഷം എപ്പോളെങ്കിലും വീണ്ടും നിനക്കൊരു ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചാൽ അത് അക്സെപ്റ്റ് ചെയ്യാൻ കഴിയാതെ നിൻറെ കുഴിമാടത്തിനുമീതെ കാറ്റും, വെയിലും, മഴയുമേറ്റ് ഉയർന്നുനിൽക്കുന്ന കുരിശുപോലെയാകരുതല്ലോ.
നിന്നെ ഞാൻ അൺഫ്രണ്ട് ആക്കില്ലടീ. ഒരിക്കലും.. ഒരിക്കലും.
എൻറെ തണുത്തുറഞ്ഞ വിരൽ നിശ്ചലം. അപ്പോൾ കണ്ണുകൾ അടയുകയായിരുന്നു. മേഘക്കൂട്ടങ്ങൾ ആഗതമാകുന്നു. അതിലെവിടെയോ നീ ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്. പുഞ്ചിരിതൂകി. നിഗൂഢമായ ചിരിതൂകി.
അതെ, എല്ലാം ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ഞുപോവുകയാണ്. നിൻറെ ലോകവും എൻറെ ലോകവും.
നിന്നോടൊപ്പം അസ്തമിച്ച പാസ്വേർഡുമായി എൻറെ ഫേസ്ബുക്കിൽ നീ കിടന്നോളൂ. ചരിച്ചോളൂ. അവസാനം എത്തുംവരേയ്ക്കും.
No comments:
Post a Comment