Friday, January 23, 2015

ഒരു വിരഹം

വിരഹമെന്ന കയ്പീതനുവിൽ നിറയുമ്പോൾ
പോയ്‌വരൂ സ്നേഹിതാ എന്നുരിയാടാനാവാതെ
ചേതന വറ്റിയ...കാർമുകിൽ കോളേറ്റ
ഗഗനവീഥിയിൽ എന്നപോലിന്നുഞാൻ !

ബന്ധത്തിൽ തീവ്രത കണ്‍ക്കറിയില്ലേ ?
പിന്നെന്തേ നീ ഇന്നൊന്നു ഈറൻ അണിയാതെപോയ് ?
സ്നേഹത്തിൻ ബന്ധനം കരങ്ങൾക്കറി യില്ലേ ?
എന്നിട്ടും എന്തേ ഒരാലിംഗനം നൽകാഞ്ഞു ?

മന്ദീഭവിച്ചൊരു  തനുവും മനുവുമായ്
കൈവീശി സ്നേഹിതാ ഞാൻ തിരികെ നടന്നീടവേ ..
നഷ്ടമാകും മമസായന്തനങ്ങളും
പുലരിതൻ നറൂചേഷ്ടകളും ഓർത്തുപോയ്

ഇനിയെന്നു കാണുമെന്നറിയില്ലൊരിക്കലും
ചിരിയും ചിന്തയും തേച്ചു മിനുക്കീടുവാൻ
ഇനിയെന്നു കേൾക്കും എന്നും അറിയില്ല നിൻ സ്വരം
മന്ദീഭവിച്ചൊരീ കണ്‍-കാതുകൾ പരാതിപറഞീടുന്നു

തടുക്കുവാനാവത്തൊരു വിരഹം വരുത്തിയ
അത്യഗാധമാം ഗർത്തത്തിൽ വീണുപോയ്‌ ഇന്നുഞ്ഞാൻ
ശുഭാപ്തി വിശ്വാസത്തിൻ നേർത്തൊരാ തിരിനാളം
അന്ധകാരമാം ഈ വഴിത്താരയിൽ തെളിയുമോ?

നൽകട്ടെ ഇന്നു  ഞാൻ എന്നാശംസകൾ സ്നേഹിതാ
വീണ്ടുമൊരു സംഗമം അതുവരെയെങ്കിലും
ജീവിക്ക പെറ്റമ്മതൻ മുലപ്പാൽ ഗന്ധം നിറയും ദേശത്ത്
ചിരിക്ക നീ ഒരിക്കൽ നാം അലിഞ്ഞു ചേരേണ്ട മണ്ണിനൊപ്പം

കാലങ്ങൾക്കപ്പുറം എന്നെങ്കിലും കാണവെ
ഓടിവന്നോന്നു ആലിംഗനം ചെയ്‌വാൻ മാത്രം
നമ്മുടെ കരങ്ങൾക്ക് ത്രാണി യേകീടുവാൻ
കേഴുന്നു സൃഷ്ടി, സ്ഥിതി, സംഹാര നാഥനോടിപ്പോൾ

അന്നെൻറെ  കാഴ്ചകൾ മങ്ങാതെകാക്കണേ ....
അന്നെങ്കിലും സന്തോഷം സിരകളിൽ നിറക്കണെ
അന്നെൻറെ  ചിന്തകൾ  വികലമായ് തീരാതെ
കാത്തുപാലി ച്ചിടണമേ  സൃഷ്ടാവേ .. ജഗദീശ്വരാ ..
 

No comments:

Post a Comment